چگونه از بدو تولد تا ۲ سالگي با بچه ها در مورد رابطه جنسي صحبت كنيم؟

سيلوربرگ مي‌گويد: «فرايند صحبت كردن در مورد رابطه جنسي بايد قبل از كلامي شروع شود. اين بدان معناست كه نام هاي مناسب اندام تناسلي را در فعاليت هاي روزمره مانند زمان حمام وارد كنيد. در حالي كه سيلوربرگ مخالف استفاده از نام‌هاي زيبا نيست، «آلت تناسلي، فرج، واژن، كليتوريس، بادام و نوك سينه‌ها همگي اصطلاحاتي هستند كه هر كودك نوپايي بايد بداند» و توضيح مي‌دهد كه آنها به اين كلمات براي برقراري ارتباط با مسائل بهداشتي يا آسيب‌ها نياز دارند.

آموزش دادن اصطلاحات صحيح آناتوميك به نوزاد براي اندام تناسلي او ممكن است دلهره آور به نظر برسد، اما تورنهيل مي گويد كه عادي باشيد و با اين اصطلاحات مانند كلمه "بازو" يا "مچ پا" رفتار كنيد. او همچنين توصيه مي كند كه از پيوند زيست شناسي جنسي به جنسيت خودداري كنيد. به عنوان مثال، اين ايده را كنار بگذاريد كه همه پسرها آلت تناسلي دارند و همه دختران واژن دارند. در عوض بگوييد: «افراد داراي آلت تناسلي» يا «افراد با واژن». تورن‌هيل توضيح مي‌دهد كه با تماشاي زبان خود در حال حاضر، زمينه را براي مكالمات آسان‌تر در مورد نقش‌ها و هويت‌هاي جنسيتي بعداً فراهم مي‌كنيد.

نزديك به دو سالگي، مي‌توانيد با بچه‌هايتان درباره زمان و مكان مناسبي براي كشف بدنشان صحبت كنيد. اگر كودك نوپاي شما تمايل دارد كه اندام تناسلي خود را لمس كند - كه كاملا طبيعي است - از آن به عنوان فرصتي براي توضيح اينكه چگونه اين كاري است كه ما در خلوت اتاق خواب خود انجام مي دهيم استفاده كنيد. تورنهيل مي‌گويد: «شما مي‌خواهيد واقعاً ملايم باشيد.

چگونه در سن 2 تا 5 سالگي با بچه ها در مورد رابطه جنسي صحبت كنيم؟

تمركز اصلي براي اين گروه سني، يادگيري در مورد مرزها و مواردي است كه هنگام لمس كردن يا لمس شدن توسط افراد ديگر مناسب است و چه چيزي مناسب نيست. سيلوربرگ مي‌گويد: «اين براي رضايت ضروري است. درس‌هايي درباره اشتراك‌گذاري، بازي‌هاي مبتني بر لمسي مانند قلقلك دادن، و تعيين حد و مرزهاي خود، مانند اينكه به كودك بگوييد چه زماني خوب است و چه زماني خوب نيست كه به دامان شما برود، همگي به ايجاد درك شهودي‌تري از رضايت كمك مي‌كنند .

ايجاد اينكه بچه ها در مورد بدن خود حرفي براي گفتن داشته باشند نيز به ايمن نگه داشتن آنها كمك مي كند. در حالي كه مي توانيد از جزئيات صريح صرف نظر كنيد، اكنون زماني است كه بايد به كودك خود بگوييد كه ديگران هرگز نبايد از او بخواهند يا سعي كنند اندام تناسلي او را لمس كنند. تورن‌هيل مي‌گويد مهم است كه به شما اطلاع دهيد كه بچه‌هايتان مي‌توانند در هر زماني درباره اعمال نامناسب به شما بگويند، حتي اگر قبلاً آن را مخفي نگه داشته باشند.

در اين سن، بچه ها مي توانند در مورد بدن يكديگر بسيار كنجكاو باشند. Thornhill توضيح مي دهد كه مهم است كه اين كنجكاوي را بپذيريد و از آن به عنوان نقطه ورود براي بحث در مورد قوانين و ارزش هاي خانواده خود استفاده كنيد. او مي‌گويد: «در مورد زماني كه برهنه بودن مناسب است، صريحاً با آنها صحبت كنيد. و اگر بچه هايتان را در حال دكتر بازي كردن گرفتيد، نترسيد. در عوض، در مورد اينكه چگونه دست زدن به اندام تناسلي ديگران مناسب نيست، بحث كنيد، زيرا اين قسمت‌هاي بسيار خاصي از بدن هستند كه ديگران نبايد آنها را لمس كنند.

در اين سن، كودك شما ممكن است شروع به سوال پرسيدن نوزادان كند. براي سيلوربرگ، ساده‌ترين و جامع‌ترين پاسخ اين است: «راه‌هاي زيادي وجود دارد». نويسنده اي كه اولين كتابش چه چيزي بچه را مي سازدبه اين سوال براي مجموعه پيش دبستاني پاسخ مي دهد، توضيح مي دهد: "ميزان جزئياتي كه فرد به آن مي پردازد واقعاً به اين بستگي دارد كه فكر مي كنيد كودك شما چقدر مي تواند درك كند." اگر فرزندتان اطلاعات بيشتري مي‌خواهد، مي‌توانيد چيزي شبيه اين را امتحان كنيد: «دو بزرگ‌تر بدن‌هايشان را به هم مي‌رسانند و اسپرم و تخمك را به اشتراك مي‌گذارند تا كودكي شما را دوست داشته باشد، يا گاهي اوقات اسپرم يا تخمك را از شخص ديگري دريافت مي‌كنند». سيلوربرگ اضافه مي كند كه خوب است به فرزند خود بگوييد كه برخي از جزئيات، مانند نحوه تلاقي اسپرم و تخمك، بعداً مورد بحث قرار خواهد گرفت. "فقط مهم اين است كه دروغ نگويي." او مي افزايد كه مهم است كه واقعاً اين سؤالات را پيگيري كنيد و فقط از صحبت در مورد چيزهاي خاصي امتناع نكنيد.

تورن‌هيل پيشنهاد مي‌كند با گفتن داستان تولد بچه‌ها، چگونگي ايجاد نوزادان را بررسي كنيد، كه به شما امكان مي‌دهد جزئيات را با شرايط خاص خانواده خود تنظيم كنيد. فقط حتماً توجه داشته باشيد كه داستان تولد فرزندتان تنها يكي از راه هاي تشكيل خانواده است.

اين مهم است كه بچه هاي اين گروه سني را با اين ايده آشنا كنيم كه خانواده ها و روابط را مي توان به روش هاي مختلف ساخت. سيلوربرگ توضيح مي‌دهد كه اگر فرزندان شما عضوي از خانواده‌هاي غيرسنتي هستند يا به طور منظم در اطراف آن‌ها حضور دارند، طبيعتاً به اين موضوع پي خواهند برد. اما اگر اينطور نيست، "مطمئن شويد كه چند كتاب خوب داريد كه فقط در مورد خانواده هاي هسته اي و دگرجنس گرا نيستند."

و زبان فراگير را در گفتار روزمره خود بياوريد. براي مثال، سيلوربرگ مي‌گويد، «پسران و دختران، خوش آمديد» را با «بچه‌ها خوش آمديد» يا «دوستان خوش آمديد» عوض كنيد. اگرچه اين تغيير كوچك به كودكان مي آموزد كه جنسيت باينري نيست .