اغلب اوقات، بیماران به مطب من می‌آیند و تمام مشکلات ازدواج خود را با جزئیات برایم تعریف می‌کنند. این شکایات به ندرت غیرمعمول هستند، اما معمولاً از ته دل ابراز می‌شوند. آنها معمولاً طیف وسیعی از رفتارهای نادرست از سوی همسرانشان را شامل می‌شوند. گاهی اوقات فقط یک تخلف جدی وجود دارد، مانند خیانت طولانی مدت یا مصرف مواد مخدر، از جمله اعتیاد به الکل ؛ و گاهی اوقات، لیست می‌تواند به طرز شگفت‌آوری طولانی باشد. در اینجا برخی از مواردی که آنها از آنها به من شکایت کرده‌اند، بدون ترتیب خاصی آمده است:
- رفتار خشونت‌آمیز (هم مردان و هم زنان)
- غیبت‌های طولانی یا مکرر
- خیانت
- خساست یا ولخرجی
- بدخلقی
- خودخواهی
- دروغ گفتن مکرر
- امتناع از رابطه جنسی
- رفتار نادرست والدین در تربیت فرزند
- اولویت دادن به سایر اعضای خانواده
- استفاده از داروها
- بی‌مسئولیتی (و غیرقابل اعتماد بودن، از جمله تأخیر مزمن)
- رفتار مخفیانه
- رفتار تحقیرآمیز و گستاخانه و تحقیرآمیز
- ظلم و ستم
- خیانت، مانند قول بچه‌دار شدن و سپس امتناع از آن
تا زمانی که چنین فهرستی به من ارائه شود، بیماران معمولاً به این نتیجه رسیده‌اند که ازدواجشان ارزش نجات دادن ندارد. اما آنها مردد هستند. آنها بارها و بارها دلایلی را که برای ترک رابطه دارند، مرور می‌کنند، گویی باید به خودشان یادآوری کنند که چقدر جدی هستند. اما دوست ندارند ازدواجشان از هم بپاشد. آنها دوست دارند امیدوار باشند که اوضاع آنقدرها هم بد نیست و زندگی زناشویی‌شان قابل نجات است.
من به چند دلیل یاد گرفته‌ام که در مورد چنین مسائلی موضع‌گیری نکنم. اول از همه، وقتی پیشنهادی می‌دهم، بعید است که بیمار به من توجه کند . این موضوع آنقدر مهم است که نمی‌توان با مشورت یک درمانگر - یا دوستان - آن را حل کرد. دلیل دوم این است که من واقعاً نمی‌توانم بدانم چه چیزی بهترین است. جنبه‌هایی از هر ازدواج وجود دارد که ناگفته می‌مانند، اما مهم هستند.
با این حال، دیر یا زود، از خودم می‌پرسم که اگر اوضاع اینقدر وحشتناک است، چرا بیمار همسرش را ترک نمی‌کند. این فهرست کوتاه‌تر است:
- به خاطر بچه‌ها. در یک مورد، کودکی که منافعش در نظر گرفته می‌شد ۲۹ ساله بود.
- عدم تمایل به بخشیدن پول در دادخواست طلاق. مردی که دو میلیون دلار داشت، با درآمد شغلش زندگی می‌کرد. او به راحتی می‌توانست یک میلیون دلار را در توافق طلاق از دست بدهد؛ اما از آنجایی که همسرش هرگز کار نکرده بود، حاضر نبود با دریافت چیزی توسط او موافقت کند. او به قیمت وابستگی به زنی که از او خوشش نمی‌آمد، پولش را نگه داشت.
- عدم تمایل به ترک خانه، خانه فیزیکی، که این همه دقت و تلاش صرف آن شده است. این احساس غیرمعمول نیست. گویی خود خانه شروع به نمادسازی هر آنچه که بین دیوارهایش گذشته است، کرده است.
- دلبستگی به خانواده همسر یا دوستان مشترک .
- بدبینی نسبت به هر جایگزین ممکن.
- دردسر زیاد. خیلی دیر شده، خیلی گران است و غیره. ناتوانی در پرداخت هزینه طلاق مکرراً مطرح می‌شود.
- ترس از تنهایی که به نظر می‌رسد تهدید می‌کند که تا ابد در آینده ادامه خواهد یافت.
به نظر می‌رسد این دلیل آخر، یعنی ترس از تنها ماندن برای همیشه، بیشترین سنگینی را دارد.
اما این عوامل بر افرادی که با این وجود، اقدام به طلاق می‌کنند نیز تأثیر می‌گذارند. از آنجایی که این مردان و زنان منصرف نمی‌شوند، منطقی است که فکر کنیم کسانی که تصمیم به ماندن در یک ازدواج بد می‌گیرند، ممکن است دلایل پنهان دیگری داشته باشند. با این حال، از آنجایی که دلایل ذکر شده در بالا همان دلایلی هستند که بیمار برای به تعویق انداختن تصمیم به جدایی ذکر می‌کند، باید آنها را در نظر گرفت:
۱. کودکان
برخی از روانپزشکان گفته‌اند که اثرات مخرب طلاق بر کودکان آنقدر جدی است که فقط باید در وخیم‌ترین شرایط به آن فکر کرد. من موافق نیستم. گاهی اوقات، بزرگ شدن با والدینی که از یکدیگر متنفرند، بدتر است.
فکر می‌کنم اکثر درمانگران که با این مسائل سروکار دارند، طلاق را به عنوان یک امر ناگزیر ویرانگر نمی‌دانند. این موضوع برای برخی از کودکان بدتر از دیگران است. به نظر می‌رسد اکثر کودکان بدون اینکه به وضوح تحت تأثیر این تجربه قرار بگیرند، بزرگ می‌شوند. علاوه بر این، وقتی طلاق آسیب‌زا باشد ، اغلب با نگاه دقیق‌تر می‌توان دید که این واکنش در پاسخ به شرایطی بوده که منجر به طلاق شده است و نه خود طلاق.
دعوای مداوم بین والدین برای بچه‌ها آزاردهنده است. من تعدادی بیمار بزرگسال داشته‌ام که به من گفته‌اند فکر می‌کردند والدینشان باید طلاق می‌گرفتند و در دوران کودکی آرزو می‌کردند که آنها جدا از هم زندگی کنند.
۲. پول
هزینه زندگی جداگانه برای یک زوج بیشتر از زندگی مشترک است - و خود طلاق نیز هزینه دارد. شکی نیست که کمبود پول جنبه‌های طلاق را تحت تأثیر قرار می‌دهد، زیرا ممکن است بر ازدواج تأثیر گذاشته باشد.
اما من زوج‌هایی را می‌بینم که در شرایط وخیمی هستند و به هر حال موفق به ترک ازدواج خود می‌شوند. به نظر می‌رسد وقتی هیچ چاره‌ای نیست، می‌توان راهی پیدا کرد. برخی از مردان و زنانی که دلایل مالی برای طلاق نگرفتن ارائه می‌دهند ، در واقع ثروتمند هستند - حتی گاهی اوقات ثروتمند.
۳. دوستان و خانواده
درست است که طلاق احتمالاً باعث می‌شود زن یا شوهر از دوستان مشترک خود جدا شوند. اغلب، جدایی از آنها چیزی نیست که دوستان آرزویش را داشته باشند - در بسیاری از موارد، مردان و زنان مطلقه به دلیل خجالت یا احساس اینکه دیگر مورد علاقه نیستند، عقب‌نشینی می‌کنند. این یکی از جنبه‌های شک به خود است که پس از یک ازدواج ناموفق به وجود می‌آید.
رابطه‌ای که می‌توانست طولانی مدت با خانواده همسر باشد، معمولاً از بین می‌رود و می‌تواند برای فردی که ازدواج را ترک می‌کند، یک فقدان واقعی باشد. البته در برخی از ازدواج‌ها، این فقدان یک نعمت است. اما در برخی دیگر، اینطور نیست، به خصوص وقتی که خانواده همسر جایگزین والدین از دست رفته می‌شوند.
اما این فقدان لزوماً اتفاق نمی‌افتد. من مردان و زنان مطلقه‌ای را دیده‌ام که سال‌ها پس از طلاق، روابط نزدیکی با مادرزن سابق یا سایر اعضای خانواده خود حفظ کرده‌اند. اولاً، علاقه مشترکی به فرزندان/نوه‌ها وجود دارد.
اگر از من خواسته شود دلایل جدی‌تر - دلایل واقعی - که چرا ممکن است کسی در پایان دادن به ازدواج تردید کند را بنویسم، برخی از موارد ذکر شده در بالا را ذکر خواهم کرد، اما معمولاً فقط به این دلیل که نگرانی‌های بزرگ‌تری را منعکس می‌کنند:
- بعضی افراد طلاق را شرم‌آور و خجالت‌آور می‌دانند. آنها ترجیح می‌دهند در یک رابطه‌ی ناخوشایند، اما قابل تحمل، بمانند تا اینکه به همه اعتراف کنند که این شکست را تجربه کرده‌اند.
- برخی افراد - که بسیاری از آنها همیشه احساس می‌کردند جذاب و دلربا نیستند - اکنون مسن‌تر شده‌اند و بنابراین، حتی جذابیت کمتری دارند (یا حداقل اینطور فکر می‌کنند).
- بعضی افراد به معنای واقعی کلمه دچار نقص در قوه تخیل هستند . زندگی زناشویی آنها را در بر گرفته است و آنها نمی‌توانند خود را جدا از فرزندان و دوستان و تمام جزئیات کوچکی که زندگی خانوادگی را تشکیل می‌دهند، تصور کنند.
- در تمام موارد فوق، این فکر نهفته است که دیگر هرگز کسی نمی‌تواند آنها را دوست داشته باشد، که پایان ازدواج هرگز نمی‌تواند آغازی جدید را به دنبال داشته باشد. این فکر احتمالاً از حس عزت نفس پایین ناشی می‌شود که ممکن است قبل از تمام افکار طلاق و حتی قبل از خود ازدواج وجود داشته باشد، و از تمام آن تأثیرات اساسی ناشی می‌شود که باعث می‌شود کسی با اعتماد به نفس بزرگ شود - یا نشود.
گاهی اوقات یک ازدواج ناموفق قابل نجات است و گاهی اوقات نه. گاهی اوقات ازدواج‌های از هم پاشیده دوباره به هم می‌رسند. من تعدادی از زوج‌ها را می‌شناسم که دو بار با هم ازدواج کردند و یک زوج هم برای بار سوم تلاش کردند.
وقتی یک رابطه سرانجام از هم می‌پاشد، که اغلب در جامعه ما اتفاق می‌افتد، کسانی که زمانی شریک زندگی بوده‌اند به زندگی خود ادامه می‌دهند. میزان شادی هر یک از طرفین به منابع عاطفی که هر فرد دارد بستگی دارد. وضعیت آنها تفاوت چندانی با وضعیت بیوه‌ها و مردان بیوه ندارد. میزان موفقیت آنها به میزان تمایل آنها به انجام کارهای جدید و ملاقات با افراد جدید بستگی دارد. آنها باید از برخی جهات برای تغییر آماده باشند. اینکه آیا این امر امکان‌پذیر است یا خیر، به تمایل آنها برای تغییر بستگی دارد.