روانشناسی بالینی کودک و نوجوان یک تخصص در روانشناسی حرفه ای است که دانش علمی را برای ارائه خدمات روانشناختی به نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان در چارچوب اجتماعی آنها توسعه داده و به کار می گیرد.

از اهمیت ویژه‌ای برای تخصص روان‌شناسی بالینی کودک و نوجوان، درک نیازهای اساسی روان‌شناختی کودکان و نوجوانان و چگونگی تأثیر خانواده و سایر زمینه‌های اجتماعی بر سازگاری عاطفی-اجتماعی، فرآیندهای رشد، اختلالات روانی و رفتاری و آسیب‌شناسی روانی رشد، سازگاری رفتاری، و وضعیت سلامت کودکان و نوجوانان است.

تخصص روانشناسی بالینی کودک و نوجوان شامل مطالعه، ارزیابی و درمان طیف گسترده ای از مشکلات بیولوژیکی، روانی و اجتماعی مرتبط با یکدیگر است که توسط کودکان و نوجوانان تجربه می شود. این موارد شامل موارد زیر است اما محدود به آنها نیست:

• درمان مسائل روانی، شناختی، عاطفی، رشدی، رفتاری.
• آسیب پذیری های بیولوژیکی
• مشکلات رفتاری، روانی، روانی، عاطفی، رشدی و خانوادگی.
• نقص های شناختی
• ضربه و از دست دادن.
• مشکلات مربوط به سلامت
• استرس و مقابله با تغییرات رشدی.
• مشکلات در بافت اجتماعی

روانشناسی بالینی کودک و نوجوان شامل تحقیق و ارائه خدمات برای نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان است که انواع مشکلات روانشناختی، رفتاری، رشدی، تحصیلی، خانوادگی، همسالان، و مشکلات مرتبط با سلامت را در محیط‌های مختلف نشان می‌دهند.

روانشناسی بالینی کودک و نوجوان طیف گسترده ای از روش ها و مهارت ها را به کار می گیرد که به جمعیت نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان می پردازد. مهارت ها و رویه های ضروری عبارتند از:

• ارزیابی (مثلاً آزمون و ارزیابی روانشناختی، فکری، شناختی، رفتاری).
• مداخله (به عنوان مثال، روان درمانی و مدیریت رفتار).
• توسعه برنامه های پیشگیری (به عنوان مثال، قلدری، اعتیاد، بارداری نوجوانان، چاقی).
• مشاوره با سایر متخصصان که با کودکان کار می کنند.
• طراحی و استفاده از تحقیقات.