پرخاشگری در نوجوانان: انواع، علل، علائم

پرخاشگری در نوجوانان به هر رفتاری اطلاق می شود که هدف آن ایجاد درد، آسیب یا آسیب جسمی، روانی و کلامی باشد. طبق مطالعه 2023 فوزی، FA و همکاران در مورد رفتار پرخاشگرانه در نوجوانان، که در مجله Frontiers in Public Health منتشر شده است، پرخاشگری در نوجوانان معمولاً به دو شکل ظاهر می شود: آشکار (دعوا، فریاد) و پنهان (شایعه پراکنی، منزوی کردن قربانی. ).

برای مشاوره با روانشناس نوجوان در تهران اینجا کلیک کنید

انواع پرخاشگری در نوجوانان عبارتند از: پرخاشگری فیزیکی (آسیب بدنی یا تهدید به آسیب)، پرخاشگری کلامی (تذکر، توهین و تهدید)، پرخاشگری رابطه‌ای (آسیب رساندن به روابط اجتماعی یا موقعیت فردی) و پرخاشگری سایبری (استفاده از پلتفرم‌های آنلاین برای آزار، تهدید یا تحقیر دیگران) .

پرخاشگری در نوجوانان ناشی از عوامل بیولوژیکی (تغییرات هورمونی، ژنتیک)، عوامل محیطی (مسائل خانوادگی، تأثیر همسالان) و عوامل روانی (ویژگی های شخصیتی، اختلالات روانی) است.

رفتارهای پرخاشگرانه در نوجوانان به اشکال مختلف از جمله پرخاشگری کلامی، خشونت فیزیکی و رفتارهای ضد اجتماعی بروز می کند.

راهبردهای مدیریت و پیشگیری از پرخاشگری نوجوانان شامل روان درمانی (درمان رفتاری شناختی (CBT)، آموزش مدیریت والدین (PMT)، دارو درمانی و مداخلات مبتنی بر مدرسه است.

پرخاشگری در نوجوانان چیست؟

پرخاشگری در نوجوانان به رفتاری گفته می‌شود که هدف آن ایجاد آسیب یا درد باشد، چه از نظر فیزیکی، چه کلامی یا روانی. این رفتار می تواند نسبت به دیگران، خود یا اشیا باشد. به گفته مرکز اعتیاد و سلامت روان (CAMH)، جوانانی که رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می دهند، نه تنها به خود، بلکه به خانواده، جوامع و جامعه آسیب می زنند.

مطالعه 2023 فوزی نشان می دهد که پرخاشگری در نوجوانان به طور معمول به دو شکل انجام می شود: اقدامات آشکار و اقدامات پنهان. پرخاشگری آشکار شامل اعمال فیزیکی رویارویی ظاهری مانند دعوا و اعمال کلامی از جمله فریاد است. پرخاشگری پنهانی مخفیانه تر و دستکاری کننده تر است. این به شکل جدا کردن هدف تجاوز و شایعه پراکنی در مورد قربانی است.

انواع پرخاشگری در نوجوانان چیست؟

انواع پرخاشگری در نوجوانان عبارتند از: پرخاشگری فیزیکی (آسیب بدنی یا تهدید به آسیب)، پرخاشگری کلامی (استفاده از کلمات برای ایجاد آسیب، از جمله نام بردن، توهین و تهدید)، پرخاشگری رابطه‌ای (آسیب رساندن به روابط اجتماعی یا موقعیت شخصی) و تهاجم سایبری (استفاده از پلتفرم های آنلاین برای آزار، تهدید یا تحقیر دیگران).

1. پرخاشگری فیزیکی

پرخاشگری فیزیکی آشکارترین و قابل تشخیص ترین شکل پرخاشگری در میان نوجوانان است. این شامل آسیب فیزیکی مستقیم یا تهدید به چنین آسیبی است. این شامل ضربه زدن، لگد زدن، هل دادن و سایر اشکال حمله فیزیکی است. پرخاشگری فیزیکی اغلب در بین پسران بیشتر از دختران است و تحت تأثیر عواملی مانند فشار همسالان، قرار گرفتن در معرض رسانه های خشونت آمیز و پویایی خانواده است.

تحقیقات نشان می دهد که پرخاشگری فیزیکی در نوجوانان منجر به عواقب جدی درازمدت می شود. بر اساس مطالعه ای در سال 2021 توسط Henriksen, M., و همکاران، در مورد سیر رشد و عوامل خطر پرخاشگری فیزیکی در اواخر نوجوانی، که در مجله روانپزشکی کودک و توسعه انسانی منتشر شده است، نوجوانانی که به طور مکرر درگیر پرخاشگری فیزیکی هستند، در معرض خطر بالاتری از ابتلا به پرخاشگری فیزیکی هستند. سوء مصرف مواد، مشکلات تحصیلی و مسائل حقوقی در مراحل بعدی زندگی. علاوه بر این، قربانیان پرخاشگری فیزیکی از آسیب های جسمی، آسیب های عاطفی و کاهش عملکرد تحصیلی رنج می برند.

2. پرخاشگری کلامی

پرخاشگری کلامی شامل استفاده از کلمات برای ایجاد آسیب است، از جمله توهین، تهدید، و سایر اشکال آزار و اذیت کلامی. این نوع پرخاشگری هم در پسران و هم در دختران شایع است. طبق مطالعه 2023 فوزی، پرخاشگری کلامی معمولاً ظریف تر و موذیانه تر از پرخاشگری فیزیکی است. پرخاشگری کلامی اغلب در محیط های مدرسه و آنلاین رخ می دهد، جایی که نظارت بزرگسالان محدود است.

تأثیر پرخاشگری کلامی بر نوجوانان ویرانگر است. قربانیان اضطراب، افسردگی و کاهش عزت نفس را تجربه می کنند. بر خلاف پرخاشگری فیزیکی، تشخیص و رسیدگی به پرخاشگری کلامی دشوارتر است، زیرا اغلب به دور از چشم افراد مرجع صورت می گیرد. این شکل از قلدری منجر به زخم های عاطفی طولانی مدت و مشکلات سلامت روان برای قربانیان می شود.

3. پرخاشگری رابطه ای

بر اساس مطالعه‌ای در سال 2007 توسط NR Crick، در مورد پرخاشگری رابطه‌ای و جنسیت، که در کتاب راهنمای رفتار خشونت‌آمیز و پرخاشگری کمبریج منتشر شده است، پرخاشگری رابطه‌ای شامل تاکتیک‌های غیرفیزیکی است که در آن تجاوزگر موقعیت اجتماعی یا شهرت قربانی را دستکاری می‌کند. این شامل شایعه پراکنی، طرد شدن از گروه های اجتماعی و دستکاری روابط دوستانه برای منزوی کردن قربانی است. پرخاشگری رابطه‌ای به‌ویژه در میان دختران رایج است، اگرچه پسران نیز مجرم و قربانی هستند.

تشخیص این نوع پرخاشگری اغلب سخت تر است، زیرا پنهان تر و دستکاری تر است. پیامدهای پرخاشگری رابطه‌ای معمولاً شدید است و منجر به احساس تنهایی، اضطراب اجتماعی و افسردگی می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که نوجوانانی که پرخاشگری رابطه‌ای را تجربه می‌کنند معمولاً با مسائل مربوط به اعتماد و حفظ روابط سالم در آینده دست و پنجه نرم می‌کنند.

4. تهاجم سایبری

تهاجم سایبری یا زورگویی سایبری با ظهور پلتفرم های ارتباطی دیجیتال به طور فزاینده ای رایج شده است. این شامل استفاده از دستگاه های الکترونیکی و پلتفرم های آنلاین برای آزار، تهدید یا تحقیر دیگران است. روش‌های متداول شامل ارسال پیام‌های مخرب، ارسال عکس‌ها یا ویدیوهای شرم‌آور و پخش شایعات آنلاین است.

تهاجم سایبری به ویژه آسیب زا است زیرا می تواند در هر زمان رخ دهد و به سرعت به مخاطبان گسترده ای برسد. قربانیان تهاجم سایبری اغلب احساس می‌کنند که هیچ راه فراری از شکنجه‌گرانشان وجود ندارد که منجر به افزایش سطح استرس، اضطراب و افسردگی می‌شود. ماندگاری پست های آنلاین به این معنی است که محتوای مضر می تواند دوباره ظاهر شود و به طور مداوم بر سلامت روانی و زندگی اجتماعی قربانی تأثیر بگذارد.

طبق مقاله‌ای توسط مرکز پیشگیری از خشونت، بیمارستان کودکان فیلادلفیا، تهاجم سایبری چالش‌های منحصر به فردی را برای مداخله ایجاد می‌کند. بسیاری از نوجوانان به دلیل ترس از دست دادن دسترسی به دستگاه ها یا حساب های رسانه های اجتماعی خود، آزار و اذیت سایبری را به بزرگسالان گزارش نمی کنند.