اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) چیست؟

ADHD با سطوح نامناسب رشدی بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود که عملکرد فرد را مختل می کند. برخی از افراد با هر سه نوع علائم مشکل دارند، در حالی که برخی دیگر عمدتاً با بی توجهی یا در درجه اول بیش فعالی / تکانشگری مشکل دارند. در ارتباط با مشکلات ناشی از بی توجهی، افراد مبتلا به ADHD اغلب در پیروی از دستورالعمل ها، منظم نگه داشتن کارها و انجام وظایف مشکل دارند. در ارتباط با مشکلات بیش فعالی و تکانشگری، آنها همچنین ممکن است تمایل داشته باشند بدون فکر کردن عمل کنند، حرف دیگران را قطع کنند، بیش از حد صحبت کنند، یا احساس بی قراری یا بی قراری کنند. ADHD از دوران کودکی شروع می شود و بسیاری از افراد همچنان علائم ADHD را تا بزرگسالی نشان می دهند. ADHD تقریباً در 5 تا 8 درصد از کودکان و نوجوانان مدرسه ای رخ می دهد و در مردان شایع تر از زنان است.برای ارتباط با بهترین روانشناس کودک در تهران با گروه ویان تماس بگیرید.

علاوه بر مشکلات مربوط به بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری، افراد مبتلا به ADHD اغلب مشکلات تحصیلی یا شغلی و مشکلات در تعاملات و روابط اجتماعی خود دارند. ADHD اغلب با مشکلاتی مانند نافرمانی مقابله ای یا اختلال سلوک، اختلالات یادگیری و افسردگی یا اختلالات اضطرابی همراه است.

به نظر می رسد ADHD یک پایه بیولوژیکی دارد و برای برخی افراد، یک بیماری ارثی است. با این حال، علت خاص این اختلال مشخص نیست و ممکن است برای افراد مختلف متفاوت باشد. این احتمال وجود دارد که چندین علت احتمالی یا عوامل مؤثر وجود داشته باشد. محیط خانواده باعث ADHD نمی شود، اما ممکن است بر نحوه بیان علائم تأثیر بگذارد و همچنین به افراد در مدیریت ADHD کمک کند.

هیچ آزمایشی برای ADHD وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد که آیا فردی به این اختلال مبتلا است یا خیر. درعوض، ارزیابی مستلزم جمع‌آوری اطلاعات از چندین منبع (مثلاً والدین، معلمان، مشاهدات، آزمایش)، در حوزه‌های مختلف (مانند خانه و مدرسه) و استفاده از معیارهای استاندارد است. ارزیابی همچنین باید به دقت سایر علل احتمالی علائم ADHD، مانند سایر اختلالات یا عوامل استرس زا را در نظر بگیرد. ارزیابی کامل می‌تواند فرآیند پیچیده‌ای باشد و روانشناسان برای انجام چنین ارزیابی‌هایی واجد شرایط هستند.

چه درمان های روانشناختی برای درمان ADHD استفاده می شود؟

برای اکثر کودکان و نوجوانان در سن مدرسه، بهترین درمان برای ADHD ترکیبی از رفتار درمانی و دارو است. رفتار درمانی به ویژه در پرداختن به استرس خانوادگی و مشکلات رفتار اجتماعی در افراد مبتلا به ADHD مهم است و ممکن است به پیشگیری یا درمان سایر مشکلاتی که ممکن است با ADHD رخ دهد کمک کند.

رفتار درمانی شامل تکنیک های زیادی است و بر ایجاد انتظارات رفتاری واضح برای فرد و ارائه بازخورد مکرر و ثابت در مورد رفتار متمرکز است که می تواند شامل پاداش ها و پیامدها باشد. رفتار درمانی همچنین می تواند شامل مدل سازی، حل مسئله و آموزش مهارت ها باشد. برای کودکان، رفتار درمانی اغلب هم در کلاس درس و هم در خانه انجام می شود و والدین و معلمان در اجرای درمان ضروری هستند. برای نوجوانان و بزرگسالان، درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر خود مدیریتی فرد بر رفتارهای خود ممکن است مفید باشد.