درمان ADHD در کودکان

درمان می‌تواند به کودک شما با ADHD در مدرسه، موقعیت‌های اجتماعی و خانه کمک کند. برنامه صحیح ممکن است به کاهش علائم هر سه جزء اصلی ADHD کمک کند: بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی. این گزینه های درمانی برای ایمنی آزمایش شده اند، اما هیچ دو کودکی شبیه هم نیستند. چیزی که برای برخی از بچه ها مفید است ممکن است برای شما کارساز نباشد.

پس از اینکه کودک شما تشخیص ADHD را دریافت کرد، با پزشک کودک خود برنامه ای برای رفع نیازهای او تهیه خواهید کرد. درمان ممکن است شامل داروها، رفتار درمانی، مشاوره، خدمات آموزشی و تغییر سبک زندگی باشد. یافتن ترکیب مناسبی از این درمان‌ها که برای کودک شما مؤثر است، ممکن است زمان ببرد. صرف نظر از درمان هایی که در برنامه کودک شما وجود دارد، آنها می توانند بسیاری از علائم ADHD را تسکین دهند، اما آن را درمان نمی کنند.

داروهای ADHD برای کودکان

داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD شامل محرک ها، غیر محرک ها و داروهای ضد افسردگی است. 

قبل از شروع داروهای ADHD: چیزهایی که باید بدانید

پیدا کردن دارو و دوز مناسب ممکن است زمان ببرد. دارو برای ADHD هنگامی که با سایر درمان های غیردارویی مانند رفتار درمانی و خدمات آموزشی ترکیب شود موثرتر است. اگر دارو را به عنوان بخشی از برنامه درمانی فرزندتان انتخاب می کنید، بدانید که او مجبور نیست برای همیشه روی آن بماند.

همه افراد به داروهای ADHD واکنش متفاوتی نشان می دهند، بنابراین برای شما مهم است که بر نحوه عملکرد فرزندتان در مورد داروهای ADHD نظارت کنید

داروی محرک

محرک ها رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان ADHD در کودکان و نوجوانان استفاده می شوند. آنها برای دهه ها مورد استفاده قرار گرفته اند و بیشترین شواهد را برای حمایت از توانایی آنها در کمک به فرزند شما دارند. مطالعات نشان می دهد که هنگامی که داروی محرک و دوز مناسب را پیدا کنید، 80 درصد از کودکانی که محرک مصرف می کنند علائم کمتری دارند. بنابراین، معمولاً این نوع دارویی است که پزشک ابتدا آن را امتحان می کند. و می توان از آنها برای درمان کودکان 6 ساله استفاده کرد.

این داروها محرک نامیده می شوند زیرا سطح مواد شیمیایی مغز (انتقال دهنده های عصبی) به نام دوپامین و نوراپی نفرین را در مغز کودک شما افزایش می دهند. این انتقال دهنده های عصبی به کودک شما کمک می کنند تا توجه کند، تمرکز کند و تکانه های خود را کنترل کند. محرک های ADHD یا آمفتامین ها یا متیل فنیدات ها هستند.

محرک ها به دو شکل هستند: اثر کوتاه (رهاسازی فوری) و اثر متوسط ​​تا طولانی (رهش طولانی). محرک‌های کوتاه‌اثر معمولاً تا 4 ساعت دوام دارند و بنابراین کودک شما احتمالاً 2 تا 3 بار در روز آنها را مصرف می‌کند. با از بین رفتن یک دوز، توانایی تمرکز و خلق و خوی آنها کاهش می یابد. برای جلوگیری از این نوع چرخه ها در طول روز، ممکن است ترجیح دهید کودکتان یک محرک طولانی اثر مصرف کند. اینها معمولاً 6-8 ساعت کار می کنند و گاهی تا 16 ساعت دوام می آورند. برخی از بچه‌ها فقط محرک‌های کوتاه‌اثر و برخی فقط محرک‌های طولانی‌اثر مصرف می‌کنند، در حالی که برخی دیگر هم نسخه‌های کوتاه‌اثر و هم طولانی‌مدت را مصرف می‌کنند.

کودکانی که شرایط پزشکی خاصی دارند نباید از محرک ها استفاده کنند. به عنوان مثال، محرک‌ها ممکن است برای کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی یا برخی از شرایط سلامت روان خطرناک باشد. اطمینان حاصل کنید که پزشک اطفال قبل از تجویز هر دارویی از سابقه پزشکی و خانوادگی کودک شما اطلاع دارد. کودکانی که دارای سابقه پزشکی یا خانوادگی هستند که نشان می‌دهد بیماری قلبی دارند، قبل از دریافت نسخه‌ای از داروی محرک، به EKG نیاز دارند تا مطمئن شوند که آن را ندارند.