مشکلات کف لگن، مانند بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع و افتادگی اندام‌های لگنی، می‌توانند در تمام طول عمر رخ دهند، اما در مراحل خاصی از زندگی شایع‌تر هستند. همچنین عوامل خاصی در سبک زندگی و مشکلات سلامتی مرتبط وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری‌ها را بیشتر افزایش دهد. اگر موارد زیر را دارید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات کف لگن هستید :
- باردار هستید یا تا به حال بچه‌دار شده‌اید
- در حال حاضر یا قبلاً یائسگی را تجربه کرده است
- ورزشکاری با حجم تمرین بالا، به ویژه به عنوان ترامپولینیست یا ژیمناست
- مردی که به دلیل سرطان پروستات تحت عمل جراحی قرار گرفته است
- زنی که تحت عمل جراحی زنان مانند هیسترکتومی قرار گرفته است
اگر موارد زیر را داشته باشید، در معرض خطر بیشتری هستید:
- اضافه وزن، چاقی (شاخص حداکثر بدن بیش از ۲۵)
- بلند کردن منظم وزنه‌های سنگین در باشگاه یا محل کار
- زور زدن هنگام اجابت مزاج - مانند یبوست
- سرفه یا عطسه مکرر، که ممکن است به دلیل سیگار کشیدن یا اختلالات تنفسی مانند آسم یا تب یونجه باشد
- در حال حاضر یا قبلاً درد کمر یا لگن را تجربه کرده‌اید
اگرچه برخی از این عوامل خطر خارج از کنترل شما هستند، بسیاری از آنها قابل اصلاح هستند، به این معنی که در کنار کمک فیزیوتراپیست یا متخصص سلامت، می‌توانید برنامه‌ای برای تغییر این عوامل خطر یا انجام کارهای دیگر برای جبران خطر خود تهیه کنید. به عنوان مثال، شواهد از نقش تمرین عضلات کف لگن، تحت نظارت یک فیزیوتراپیست آموزش دیده در توانبخشی عضلات کف لگن ، در کاهش علائم افتادگی حمایت می‌کند.
عوامل خطر کف لگن
بارداری و زایمان
در دوران بارداری، بدن شما دستخوش تغییرات سریع و قابل توجه جسمی، عاطفی و هورمونی می‌شود. رحم در حال رشد شما بیست تا سی برابر اندازه اولیه خود منبسط می‌شود، انحنای قسمت بالای کمر شما افزایش می‌یابد، شکم شما کشیده‌تر می‌شود، کمربند لگنی پهن‌تر می‌شود و حجم خون شما افزایش می‌یابد. همه این تغییرات می‌توانند بر اندام‌های لگنی و کف لگن شما تأثیر بگذارند و شما را در معرض خطر ابتلا به اختلال کف لگن مانند بی‌اختیاری ادرار قرار دهند. بسیاری از مردم نمی‌دانند که خطر ابتلا به بسیاری از اختلالات کف لگن در مراحل بعدی زندگی، چه زایمان طبیعی داشته باشید و چه سزارین، مشابه است. این بدان معناست که انجام یک ارزیابی کامل پس از زایمان با یک فیزیوتراپیست آموزش دیده برای شناسایی زودهنگام هرگونه مشکل، صرف نظر از نوع زایمان، مهم است. بهترین زمان برای انجام این کار حدود ۶ تا ۸ هفته پس از زایمان است، با این حال، هیچ‌وقت برای انجام ارزیابی دیر نیست.
یائسگی
یائسگی یکی دیگر از دوران تغییرات هورمونی بزرگ در زندگی زنان است و این می‌تواند بر ایجاد اختلال کف لگن نیز تأثیر بگذارد. با افزایش سن، تمام عضلات بدن، از جمله عضلاتی که از اندام‌های لگنی - کف لگن - پشتیبانی می‌کنند، ضعیف می‌شوند. این می‌تواند بر کنترل مثانه و روده شما تأثیر بگذارد. علاوه بر این، افزایش وزن شکم نیز رایج است که ممکن است فشار بیشتری بر ساختارهای حمایت کننده اندام‌های لگنی وارد کند. خبر خوب این است که این عضلات کف لگن، به همراه سایر عضلات بدن، می‌توانند برای مقابله با این تغییرات آموزش دیده و تقویت شوند. گاهی اوقات ضعف در پاها، باسن و تنه ممکن است منجر به فشار بیش از حد بر کف لگن شما شود، بنابراین رسیدگی به کل بدن بخش مهمی از این فرآیند است.
یکی دیگر از تغییرات قابل توجه در این زمان، کاهش سطح استروژن در گردش خون است. استروژن هورمونی است که وظیفه حفظ استحکام و خاصیت ارتجاعی واژن، مجرای ادرار و بافت‌های نگهدارنده را بر عهده دارد. همچنین نقش مهمی در تنظیم pH و جریان خون بافت‌های واژن و ولو دارد که ممکن است بر ایجاد اختلال کف لگن نیز تأثیر بگذارد. یک فیزیوتراپیست لگن می‌تواند در کنار پزشک عمومی یا متخصص زنان، برنامه درمانی را برای نیازهای خاص شما تنظیم کند.
حجم تمرین بالا/تاثیر زیاد
هر نوع نیروی رو به پایین تکراری روی کف لگن و اندام‌های لگنی، پتانسیل افزایش خطر مشکلات کف لگن را دارد. اگر در ورزش‌های با شدت بالا مانند ژیمناستیک، ترامپولین، نتبال، دویدن، تمرینات سبک بوت کمپ یا رژیم‌های تناوبی با شدت بالا شرکت می‌کنید، این می‌تواند برای شما اتفاق بیفتد. معمولاً این فعالیت‌ها نقاط ضعف اساسی یا مشکلات مرتبط با سایر عوامل خطر (مانند زایمان) را آشکار می‌کنند، اما ممکن است در برخی افراد به ایجاد این اختلالات کمک کنند. مهم است به یاد داشته باشید که اگرچه نشت مثانه در برخی از این ورزش‌ها رایج است، اما هرگز طبیعی نیست و می‌توانید در مورد آن کاری انجام دهید!
پس از جراحی پروستات
اگر شما یا کسی که می‌شناسید تحت عمل جراحی پروستات قرار گرفته‌اید، احتمالاً با نشت ادرار مواجه شده‌اید. دلیل این امر این است که عضلاتی که به نگه داشتن ادرار در مثانه کمک می‌کنند، به دلیل نزدیکی به محل جراحی، ممکن است آسیب ببینند یا هماهنگی خود را از دست بدهند. علاوه بر این، سیگنال‌های ارسالی به مثانه و از مثانه به مغز ممکن است با استفاده از کاتتر (که ادرار را از مثانه به داخل کیسه‌ای در مرحله اولیه بهبودی تخلیه می‌کند) قطع شوند و این فرآیند سیگنال‌دهی اغلب نیاز به یادگیری مجدد دارد. قابل درک است که این امر می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد و منجر به اضطراب و انزوای اجتماعی شود. خبر خوب این است که یادگیری نحوه کنترل عضلات کف لگن می‌تواند روند بهبودی را تسریع کرده و از تداوم این علائم جلوگیری کند. قبل از عمل جراحی، از یک فیزیوتراپیست سلامت لگن کمک بگیرید تا یاد بگیرید که چگونه این عضلات را به درستی منقبض و شل کنید و در مورد یک برنامه توانبخشی برای کمک به بهبودی خود راهنمایی دریافت کنید.
پس از جراحی زنان
پس از جراحی زنان، عوامل خاصی وجود دارند که ممکن است بر نتیجه بلندمدت شما تأثیر بگذارند، از جمله:
- زور زدن برای خالی کردن مثانه یا روده
- بازگشت به فعالیت‌های شدید، بلند کردن اجسام سنگین و ورزش‌های پربرخورد خیلی زود در دوران نقاهت
- عملکرد ضعیف عضلات کف لگن و شکم
ارزیابی زودهنگام توسط یک فیزیوتراپیست لگن نه تنها می‌تواند بهبودی پس از عمل شما را بهینه کند، بلکه نتایج بلندمدت شما را نیز بهبود می‌بخشد تا جراحی شما تا حد امکان مؤثر باشد و شما شاهد بازگشت علائم نگران‌کننده یا ایجاد علائم جدید نباشید.
اضافه وزن و چاقی
شیوع اختلالات کف لگن با افزایش میزان اضافه وزن یا چاقی افزایش می‌یابد. اگر اضافه وزن یا چاقی دارید، چهار برابر بیشتر احتمال دارد که دچار بی‌اختیاری ادرار و دو برابر بیشتر احتمال دارد که در کنترل روده مشکل داشته باشید. تصور می‌شود که این امر به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر باشد:
- بیماری‌های مرتبط با چاقی
- نوروپاتی دیابتی
- آسیب به عضلات لگن
- آسیب عصبی و اختلالات هدایت عصبی مرتبط
- فتق دیسک بین مهره‌ای
- افزایش مزمن فشار داخل شکمی که باعث فشار رو به پایین بر اندام‌های لگن و کف لگن می‌شود
- آسیب به عضلات و تکیه‌گاه‌های لگن
- آسیب عصبی (از جمله ناشی از دیابت، آسیب کمر) و اختلال در سیگنال‌های ارسالی به اندام‌های لگنی و کف لگن
وزن یک عامل قابل اصلاح است، بنابراین کاهش وزن (جراحی و غیرجراحی) ممکن است یک درمان مؤثر برای مدیریت اختلالات کف لگن باشد و این موضوع در مورد بی‌اختیاری ادرار نیز صادق بوده است. برخی مطالعات نشان می‌دهند که حتی مقدار کمی کاهش وزن (مانند 5٪) می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر نشت مثانه داشته باشد. اگر در کاهش وزن مشکل دارید، جبران فشار رو به پایین با تمرینات کف لگن تحت نظارت یک فیزیوتراپیست آموزش دیده در توانبخشی عضلات کف لگن می‌تواند نقطه شروع خوبی برای شما باشد.
زور زدن برای استفاده از روده‌ها
زور زدن و/یا یبوست مزمن نیز می‌تواند خطر ابتلا به اختلال کف لگن را افزایش دهد. این به دلیل نیروی رو به پایین است که کف لگن و اندام‌های لگن را بیش از حد تحت فشار قرار می‌دهد. به طور کلی، یک روال سالم روده باید شامل حرکات منظم و نرم روده باشد. این حرکات روده باید در عرض یک دقیقه یا بیشتر از نشستن روی توالت رخ دهد و باید به راحتی و بدون نیاز به زور زدن دفع شوند. قبل از دفع مدفوع باید یک میل راحت وجود داشته باشد تا نشان دهد که روده شما آماده تخلیه است، اما اگر زمان مناسبی برای رفتن نیست، باید بتوانید با اطمینان این میل را به تعویق بیندازید. تعداد دفعات دفع مدفوع معمولاً از 3 بار در روز تا 3 بار در هفته متغیر است. اگر در دفع مدفوع نرم مشکل دارید، می‌توانید چندین کار انجام دهید:
- غلظت مدفوع را با رژیم غذایی، مصرف مایعات، فیبر و نرم‌کننده‌های مدفوع اصلاح کنید.
- وضعیت بدن خود را روی توالت تغییر دهید
- تحریک و زمان‌بندی با رفلکس گاسترو-کولیک
- داشتن فعالیت بدنی کافی
سرفه یا عطسه مزمن
فشار مکرر به پایین در هنگام سرفه یا عطسه می‌تواند رباط‌ها و عضلاتی را که از مثانه و مجرای ادرار در لگن پشتیبانی می‌کنند، بیش از حد تحت فشار قرار دهد. گاهی اوقات، این کاملاً اجتناب‌ناپذیر است، اما اگر بیماری مزمنی مانند آسم، برونشیت یا تب یونجه دارید، اطمینان از مدیریت خوب بیماری توسط یک متخصص پزشکی می‌تواند اولین قدم در بهبود علائم کف لگن شما باشد. این ممکن است شامل مصرف منظم داروها، اجتناب از آلرژن‌های شناخته شده، ترک سیگار یا کاهش مصرف آن باشد.
علاوه بر این، یادگیری نحوه سفت کردن عضلات کف لگن قبل از سرفه یا عطسه می‌تواند نیروی رو به پایین کل را کاهش دهد، در نتیجه فشار روی کف لگن و اندام‌های لگنی و نشت مثانه را کاهش می‌دهد. این کار اغلب باید در طیف وسیعی از موقعیت‌ها و حالت‌ها تمرین شود تا بتوانید در زمان مناسب از این تکنیک استفاده کنید. اغلب یک سری تمرینات هماهنگی به شما کمک می‌کند تا به این نقطه برسید.
درد کمر و لگن
مطالعات نشان داده‌اند که تا ۹۵٪ از زنانی که دچار کمردرد یا درد لگن هستند، دچار اختلال کف لگن نیز می‌شوند. این اختلال ممکن است به صورت افتادگی اندام‌های لگن، ضعف کف لگن یا حساسیت کف لگن باشد. ما دقیقاً نمی‌دانیم که چرا این اتفاق می‌افتد، یا اینکه آیا یکی مستقیماً باعث دیگری می‌شود یا خیر، اما آنچه می‌دانیم این است که وقتی یک برنامه درمانی تدوین می‌کنیم، منطقی است که کل سیستم شما را مورد توجه قرار دهیم.
- ۰ ۰
- ۰ نظر