پنجشنبه ۲۹ آبان ۰۴

روانشناسي

مشاوره و روانشناسي

چگونه زوج درمانی در هر مرحله از رابطه مفید است

۰ بازديد

هر فصل از رابطه شما با شادی‌ها و چالش‌های منحصر به فردی همراه خواهد بود، اما صرف نظر از مرحله‌ای که در آن قرار دارید، زوج درمانی می‌تواند حمایتی را که شما و شریک زندگی‌تان برای شاد، دوست‌داشتنی و متعهد ماندن نیاز دارید، فراهم کند. از منحصر به فرد شدن تا سال طلایی‌تان، بیایید مراحل مختلف یک رابطه را بررسی کنیم و کشف کنیم که چگونه کمک یک درمانگر ماهر می‌تواند به شکوفایی مداوم آن کمک کند.

رابطه متعهد/منحصراً

در مراحل اولیه تعهد، زوج درمانی می‌تواند پایه محکمی برای ارتباط مؤثر، تعیین مرزها و ایجاد اعتماد فراهم کند. این ابزارها پایه و اساس یک پیوند قوی و پایدار را بنا می‌کنند تا بتوانید بر عدم قطعیت‌ها غلبه کنید. 

زوج درمانی به مربی ارتباطی شما تبدیل می‌شود و شما را به مهارت‌هایی برای موارد زیر مجهز می‌کند:

  • مهارت‌های ارتباطی سالمی را در خود پرورش دهید که سنگ بنای سفر آینده شما باشند.
  • ابراز صریح و گوش دادن فعال برای درک نیازها و دیدگاه‌های یکدیگر.
  • تعیین مرزهای سالم که به نیازهای فردی احترام می‌گذارد و در عین حال باعث نزدیکی می‌شود.
  • ایجاد اعتماد از طریق ارتباط باز و صادقانه برای امنیت عاطفی بیشتر.

نامزدی/آینده مشترک

همانطور که شما در حال تصور خوشبختی ابدی خود در کنار هم هستید، زوج درمانی به عنوان یک طرف بی طرف عمل می کند که می تواند بینش های عینی را به شما ارائه دهد. شما آشکارا در مورد موضوعات حساسی مانند امور مالی، پویایی خانواده و اهداف شغلی بحث خواهید کرد و قبل از شروع مرحله بعدی رابطه خود، از شفافیت و درک متقابل اطمینان حاصل خواهید کرد.

زوج درمانی فضایی امن را برای موارد زیر فراهم می‌کند:

  • در مورد موضوعات حساس، در گفتگوی آزاد شرکت کنید و از فضایی بدون قضاوت برای تقویت درک و شفافیت بهره ببرید.
  • از یک متخصص ماهر بینش کسب کنید، که شما را با تخصص و راهنمایی ارزشمندی برای مدیریت سازنده اختلافات مجهز می‌کند.
  • با پرداختن پیشگیرانه به چالش‌های بالقوه، تضمین اهداف مشترک و ارتباط شفاف هنگام ورود به فصل بعدی زندگی مشترک، برای آینده خود برنامه‌ریزی کنید.
  • پیوند خود را از طریق تصمیم‌گیری مشارکتی تقویت کنید، و ارتباط عمیق‌تر و درک متقابل را در رابطه‌تان پرورش دهید.

زندگی زناشویی/رابطه بلندمدت

سازگاری با زندگی زناشویی (چه رسمی و چه غیررسمی) می‌تواند چالش‌هایی را به همراه داشته باشد و جرقه اولیه ممکن است گاهی اوقات خاموش شود. زوج درمانی به شما این قدرت را می‌دهد که بر چالش‌های اجتناب‌ناپذیر غلبه کنید و در عین حال یک ارتباط پربار و رضایت‌بخش را حفظ کنید.

زوج درمانی به عنوان یک مربی عمل می‌کند و به شما کمک می‌کند تا:

  • نیازها و دیدگاه‌های عاطفی یکدیگر را کشف کنید و همدلی و درک متقابل را ارتقا دهید.
  • مهارت‌های حل تعارض سالم را در خود پرورش دهید تا به طور سازنده به اختلافات رسیدگی کنید و ارتباط عاطفی قوی را حفظ کنید.
  • با انعطاف‌پذیری و پشتیبانی، با تغییر نقش‌ها و مسئولیت‌ها سازگار شوید و اطمینان حاصل کنید که رابطه‌تان در کنار شما رشد می‌کند.
  • پیوند خود را به عنوان یک زوج از طریق ارتباط و درک فعال تقویت کنید.

والدین بودن 

ورود فرزندان ، اگرچه پاداش‌دهنده است، اما می‌تواند حتی قوی‌ترین روابط را نیز تحت فشار قرار دهد. زوج‌درمانی فضایی را برای پرداختن به چالش‌هایی مانند متعادل کردن مسئولیت‌ها، مدیریت استرس و حفظ صمیمیت فراهم می‌کند. این سیستم پشتیبانی به شما امکان می‌دهد تا رابطه خود را در اولویت قرار دهید و پایه و اساس محکمی برای خانواده در حال رشد خود پرورش دهید.

زوج درمانی به پناهگاه شما تبدیل می‌شود و شما را قادر می‌سازد تا:

  • با مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم برای استرس و خستگی، از فراز و نشیب‌های احساسی والدین شدن عبور کنید.
  • از طریق ارتباط و حمایت مؤثر، هم نیازهای فردی و هم وحدت خانواده را در اولویت قرار دهید.
  • با تقویت ارتباطات باز و ارتباط عاطفی، پایه و اساس محکمی برای خانواده در حال رشد خود بسازید.
  • یک رابطه قوی و عاشقانه را حفظ کنید که الگوی مثبتی برای فرزندانتان باشد.

لانه خالی

با بزرگ شدن بچه‌ها، زوج‌ها اغلب با احساس فقدان و تغییر هویت دست و پنجه نرم می‌کنند. سازگاری با یک خانواده آرام‌تر و همزیستی با شریک زندگی، جایی که روزهایتان شامل مسئولیت‌های روزانه فرزندپروری نمی‌شود، همیشه آسان نیست. 

زوج درمانی می‌تواند پلی به سوی آینده‌ای پویا باشد و به شما کمک کند:

  • از طریق ماجراجویی‌های مشترک، کشف علایق جدید مانند سفر، سرگرمی‌ها یا فعالیت‌های خلاقانه، خود را به عنوان یک زوج دوباره کشف کنید.
  • ضمن تقویت پیوند خود به عنوان یک تیم، فرصت‌های رشد فردی را بررسی کنید.
  • با حمایت و درک، از گذارهای عاطفی عبور کنید.
  • با اعتماد به نفس و خوش بینی، تغییر را در آغوش بگیرید و آینده ای پر از ماجراجویی های جدید و رویاهای مشترک بسازید.

بازنشستگی

خداحافظی با کار تمام وقت و سلام به بازنشستگی، فرصت‌ها و چالش‌هایی را برای روابط ایجاد می‌کند. شما باید هویتی را برای خود بسازید که شامل کار یا حرفه نباشد، در حالی که زمان بسیار بیشتری را با شریک زندگی خود می‌گذرانید. 

زوج درمانی پشتیبانی ارزشمندی را در کمک به شما ارائه می‌دهد:

  • با آزادی و اوقات فراغت تازه به دست آمده سازگار شوید تا بتوانید با ظرافت و انعطاف‌پذیری، تغییرات در روال و نقش‌ها را مدیریت کنید.
  • صمیمیت عاطفی خود را عمیق‌تر کنید، یاد بگیرید که به طور مؤثر ارتباط برقرار کنید، قدردانی خود را ابراز کنید و با همدلی و درک بر چالش‌ها غلبه کنید.
  • یک رابطه پویا را حفظ کنید و اطمینان حاصل کنید که در بحبوحه تغییرات و عدم قطعیت‌های دوران بازنشستگی، همچنان به ارتباط خود اولویت می‌دهید.
  • در رابطه‌تان هدف و هیجان تازه‌ای پیدا کنید و سال‌های طلایی زندگی‌تان را با عشق، خنده و حس ماجراجویی پر کنید.

نارسایی اولیه تخمدان

۰ بازديد

 

نارسایی اولیه تخمدان (POI) اختلالی است که در آن تخمدان‌ها در بزرگسالان زیر ۴۰ سال عملکرد صحیح خود را از دست می‌دهند. اغلب می‌توان آن را "یائسگی زودرس" نامید. یائسگی معمولاً بین ۴۵ تا ۵۵ سالگی رخ می‌دهد. با این حال، در برخی افراد زودتر اتفاق می‌افتد. پزشکان به زنانی که دوره‌های ماهانه آنها بین ۴۰ تا ۴۵ سالگی متوقف می‌شود، "یائسگی زودرس" می‌گویند. یائسگی که قبل از ۴۰ سالگی رخ می‌دهد، "یائسگی زودرس" نامیده می‌شود. این می‌تواند به دلایل مختلفی مانند شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان یا در موارد نادر، برداشتن تخمدان‌ها (مثلاً برای پیشگیری یا درمان سرطان) اتفاق بیفتد و منجر به یائسگی "القایی جراحی" شود. هنگامی که دوره‌های ماهانه بدون هیچ دلیل مشخصی قبل از ۴۰ سالگی متوقف می‌شوند، پزشکان به آن POI می‌گویند.

افرادی که مبتلا به POI، تخمدان‌ها، تشخیص داده می‌شوند:

  • توقف یا تخمک‌گذاری در سطح بسیار پایین.
  • تولید هورمون‌های زنانه پروژسترون و استروژن را متوقف کنید.

با توجه به این عواقب، POI زایمان را نادر می‌کند، با این حال برخی از افراد همچنان فواصل دوره‌ای دارند که در طی آن ممکن است بتوانند بچه‌دار شوند. بسیاری از افراد هنگام تشخیص POI، دچار آسیب عاطفی می‌شوند، به خصوص اگر قصد بارداری در آینده را داشته باشند.

علل

در اکثر موارد، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی از علت نارسایی اولیه تخمدان (POI) مطمئن نیستند. برخی از موارد را می‌توان با ناهنجاری‌های ژنتیکی، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا بیماری‌های خودایمنی توضیح داد، اما اکثریت قریب به اتفاق "ایدیوپاتیک" هستند، به این معنی که هیچ علت قابل شناسایی ندارند.

علت ژنتیکی: اختلالات کروموزومی که منجر به POI می‌شوند عبارتند از:

  • سندرم ترنر شایع‌ترین نقص کروموزومی در انسان است که در آن زنان مبتلا به این سندرم به جای دو کروموزوم X، فقط یک کروموزوم X دارند. این سندرم می‌تواند باعث POI شود و مشکلاتی را در سراسر سیستم تولید مثل ایجاد کند. POI همچنین می‌تواند در اثر عدم وجود بخش مهمی از یک کروموزوم X ایجاد شود.
  • شایع‌ترین علت اختلال شناختی در سطح جهان، سندرم X شکننده است.

علاوه بر این، POI می‌تواند ناشی از انواع اختلالات کروموزومی و ژنتیکی دیگر باشد. به عنوان مثال، برخی از زنان دارای ماده کروموزومی Y هستند، در حالی که کروموزوم Y فقط باید در مردان وجود داشته باشد.

نارسایی تخمدان ناشی از سموم : این بیماری عمدتاً ناشی از شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است که هر دو برای درمان سرطان استفاده می‌شوند.

علل خودایمنی : وظیفه سیستم ایمنی بدن شناسایی و حذف سلول‌های خارجی یا ناخواسته‌ای است که ممکن است باعث عفونت، سرطان یا سایر ناهنجاری‌ها در بدن شوند. متأسفانه، سیستم ایمنی گاهی اوقات می‌تواند تلاش‌های خود را به اشتباه هدایت کند و سلول‌های سالم و طبیعی بدن را هدف قرار دهد.

علائم

قبل از ابتلا به نارسایی تخمدان، اکثر بیماران مبتلا به نارسایی اولیه تخمدان (POI) بلوغ طبیعی و چرخه‌های منظمی داشتند. شایع‌ترین علامتی که افراد را به مراجعه به پزشک ترغیب می‌کند، قطع یا نامنظم بودن دوره‌های قاعدگی است.

وقتی برخی افراد مصرف قرص‌های ضدبارداری را کنار می‌گذارند، ممکن است متوجه شوند که پریودهایشان نامنظم یا کلا قطع می‌شود؛ با این حال، این بدان معنا نیست که داروها باعث POI شده‌اند. گرگرفتگی، تعریق و خشکی واژن از جمله علائم POI هستند زیرا بدن در نهایت استروژن کمی تولید می‌کند یا اصلا استروژن تولید نمی‌کند. با پیشرفت بیماری، برخی از زنان ممکن است خشکی واژن و تضعیف دیواره‌های واژن را تجربه کنند که باعث می‌شود رابطه جنسی برایشان ناخوشایند باشد.

 

تشخیص

اگر زیر ۴۰ سال سن دارید و به مدت سه ماه یا بیشتر پریود منظمی نداشته‌اید، برای معاینات پزشکی مربوطه با پزشک مشورت کنید. حتی اگر قصد بارداری ندارید، این بیماری ممکن است بر سلامت عمومی شما تأثیر بگذارد. افرادی که نارسایی اولیه تخمدان (POI) دارند و داروهای جایگزین استروژن مصرف نمی‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان و بیماری قلبی هستند. علائم و نشانه‌های کمبود استروژن، مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه، خشکی واژن و آتروفی. برای شناسایی دلیل چرخه‌های قاعدگی نامنظم، از دست رفته یا غیرطبیعی سبک، باید اطلاعات زیر را جویا شوید.

  • برخی از افراد مبتلا به POI دچار گرگرفتگی یا خشکی واژن می‌شوند و این علائم، بینشی در مورد عملکرد تخمدان‌ها ارائه می‌دهند.
  • جراحی تخمدان و سابقه پرتودرمانی و/یا شیمی درمانی.
  • سابقه خانوادگی بیماری خودایمنی.
  • نارسایی آدرنال مانند کاهش وزن و اشتها.
  • سندرم X شکننده در خانواده ارثی است.

علاوه بر پرسیدن سوالات دقیق در مورد سابقه شخصی و خانوادگی و انجام معاینه فیزیکی، پزشک شما باید آزمایش خون را برای ارزیابی سطح هورمون شما تجویز کند.

برای تشخیص POI، افزایش سطح هورمون محرک فولیکول (FSH) مورد نیاز است. سطح بالای FSH نشان می‌دهد که مغز در تلاش برای تحریک تخمدان‌ها است، اما تخمدان‌ها پاسخی نمی‌دهند. این موضوع قابل توجه است زیرا ممکن است تخمدان‌ها نه به دلیل نقص عملکرد، بلکه به این دلیل از کار بیفتند که مغز یا غده هیپوفیز، غده اصلی بدن، تنظیم صحیح فعالیت قاعدگی را متوقف کرده است.

اگر آزمایش خون نشان دهد که شما POI دارید، پزشک شما باید علل احتمالی را بررسی کند؛ کاریوتایپ، که بررسی می‌کند آیا ناهنجاری‌های کروموزومی وجود دارد یا خیر؛ آزمایش آنتی‌بادی‌های علیه غده فوق کلیوی، که مشخص می‌کند آیا شما نوع خاصی از خودایمنی تخمدان دارید یا خیر.

درمان

مراقبت از خود
تشخیص این بیماری چیزی بیش از ناباروری است؛ این بیماری می‌تواند بر سلامت جسمی و روانی شما تأثیر بگذارد. علاوه بر این، بسیار مهم است که قبل از برنامه‌ریزی برای خانواده، سالم باشید.

یکی از اهداف کلیدی درمان POI، بازیابی استروژنی است که تخمدان‌ها تولید آن را متوقف کرده‌اند. این امر از آن جهت اهمیت دارد که استروژن برای برخی از عملکردهای فیزیولوژیکی، به ویژه در استخوان‌ها، مورد نیاز است. اگر کمبود استروژن درمان نشود، خطر ابتلا به پوکی استخوان به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کمبود استروژن قبل از سن ۴۵ سالگی ممکن است خطر بیماری قلبی را افزایش دهد. این امر همچنین می‌تواند منجر به علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه، مشکل در خواب و خشکی واژن شود.

بیشتر زنان نباید استروژن را به تنهایی مصرف کنند؛ آنها باید آن را با پروژستین (نوعی پروژسترون) ترکیب کنند تا از عارضه‌ای که می‌تواند به سرطان رحم منجر شود، جلوگیری شود.

درمان با استروژن:
استرادیول رایج‌ترین شکل استروژن تولید شده توسط تخمدان‌ها است. برخی معتقد بودند که این نوع استروژن به بهترین شکل فرآیند طبیعی را تکرار می‌کند؛ با این حال، انواع دیگری از استروژن نیز در دسترس و مؤثر هستند.
نوع داروهای استروژن تجویز شده به صورت فردی ارزیابی می‌شود. این داروها فقط باید تحت نظارت و تجویز پزشک استفاده شوند. علیرغم مزایای پچ و حلقه، انواع جایگزین استروژن نیز به همان اندازه موفق هستند.

افرادی که به دنبال جلوگیری از بارداری هستند، ممکن است داروهای ضدبارداری مصرف کنند. درمان هورمونی با دوز پایین به عنوان یک روش پیشگیری از بارداری بی‌اثر است. اعتقاد بر این است که فرد مبتلا به POI هر ماه ۴ درصد احتمال تخمک‌گذاری دارد، زیرا فعالیت تخمدان اغلب غیرقابل پیش‌بینی و متناوب است. مطالعات، استفاده از استروژن و پروژستین را با افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی و سرطان سینه، در کنار سایر بیماری‌ها، مرتبط دانسته‌اند.

درمان ناباروری
همانطور که قبلاً گفته شد، کمتر از 10 درصد از افراد مبتلا به POI قادر به بارداری و زایمان طبیعی بدون درمان اضافی هستند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد استروژن، داروهای باروری یا سایر هورمون‌ها باروری را افزایش می‌دهند. درمان‌های موفق شامل لقاح آزمایشگاهی (IVF) با استفاده از تخمک‌های اهدایی است. قبل از شروع تلاش برای بارداری، باید با پزشک خود مشورت کنید تا علت مشکل شما مشخص شود. اگر بارداری موفقیت‌آمیز باشد، علل مختلف زمینه‌ای POI ممکن است مشکلاتی را برای بارداری یا جنین ایجاد کند. در شرایط خاص، فرزندخواندگی یک جایگزین مناسب است.

روانشناس در مقابل روانپزشک: کدام یک برای فرزند شما مناسب است؟

۲ بازديد
 

هنگام پیمایش در دنیای مراقبت‌های سلامت روان برای فرزندتان، درک نقش متخصصان مختلف می‌تواند به والدین کمک کند تا بهترین تصمیمات را بگیرند. هدف هر دو حرفه بهبود سلامت روان است و متخصصان اغلب با یکدیگر همکاری می‌کنند یا به یکدیگر ارجاع می‌دهند.

درک نقش‌ها

روانشناسان متخصصانی هستند که عمدتاً در نظریه روانشناسی و روش‌های درمانی آموزش دیده‌اند. آنها دارای مدرک دکترا در روانشناسی - یا PhD یا PsyD - هستند و آموزش آنها بر روان‌درمانی، تحقیق و اغلب آزمایش‌های روانشناختی تأکید دارد. روانشناسان در درمان علائم شناختی و رفتاری، مشکلات یادگیری، چالش‌های عاطفی و اختلالات روانی با استفاده از روش‌های غیرپزشکی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، درمان بین فردی و سایر روش‌های گفتاردرمانی مهارت دارند.

از سوی دیگر، روانپزشکان پزشکانی هستند که در سلامت روان تخصص دارند و واجد شرایط تشخیص و درمان در درجه اول از طریق مداخلات پزشکی هستند. روانپزشکان می‌توانند دارو تجویز کنند و اغلب این کار را با روان‌درمانی ادغام می‌کنند تا بیماری‌هایی مانند ADHD، اضطراب، افسردگی یا اختلال دوقطبی را درمان کنند. آموزش پزشکی آنها به آنها این امکان را می‌دهد که بفهمند چگونه داروها می‌توانند الگوهای علائم را به طور مؤثر درمان کنند.

آموزش و صلاحیت‌ها

روانشناسان پس از اتمام دوره کارشناسی، وارد دوره دکترا می‌شوند که شامل آموزش جامع در زمینه ارزیابی و درمان روانشناختی است. آنها همچنین باید قبل از اینکه بتوانند به طور مستقل فعالیت کنند، یک دوره کارآموزی بالینی تحت نظارت و دوره فوق دکترا را که در مجموع چندین سال طول می‌کشد، بگذرانند.

در مقابل، روانپزشکان در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کنند و پس از گذراندن دوره رزیدنتی روانپزشکی، تحت نظارت در محیط‌های بالینی واقعی آموزش می‌بینند. این آموزش پزشکی به روانپزشکان اجازه می‌دهد تا دارو تجویز کنند، که این یک تمایز اصلی با روانشناسان است.

رویکردهای درمانی

انتخاب بین روانشناس در مقابل روانپزشک اغلب به ماهیت درمان مورد نیاز بستگی دارد. اگر فرزند شما به مداخله درمانی نیاز دارد که شامل دارو نباشد، روانشناسان به خوبی می‌توانند به او کمک کنند. رویکرد آنها کل‌نگر است و اغلب کل خانواده را درگیر می‌کند تا اطمینان حاصل شود که محیط کودک از سلامت روان او حمایت می‌کند. روانشناسان به ویژه برای خدمات درمانی مانند مقابله با اضطراب، اختلال وسواس فکری عملی، افسردگی، استرس مدرسه، مشکلات مهارت‌های اجتماعی و مدیریت اختلالات رشدی مانند مواردی که در اوایل کودکی دیده می‌شود، مؤثر هستند .

همکاری با روانپزشک زمانی مفید است که درمان دارویی در کنار روان‌درمانی مفید باشد، زمانی که تأثیر درمان نیز به اندازه مورد انتظار مؤثر نبوده باشد، و زمانی که علائم عاطفی یا رفتاری آنقدر قابل توجه باشند که از نظر عملکردی زندگی کودک یا نوجوان را مختل کنند. روانپزشکان همچنین نیازهای دارویی مداوم را مدیریت کرده و دوزها را بر اساس رشد کودک و عوارض جانبی تنظیم می‌کنند.

چه زمانی یک روانشناس انتخاب کنیم

اگر فرزند شما با علائم عاطفی و/یا رفتاری دست و پنجه نرم می‌کند که نیازی به درمان دارویی ندارند، روانشناس اولین گزینه برای مداخله است. روانشناسان همچنین می‌توانند با روانپزشکان همکاری کنند تا تیمی تشکیل دهند که از کودک یا نوجوان و والدین آنها حمایت کند.

وقتی ارزیابی جامعی مورد نیاز باشد، برخی روانشناسان آزمایش‌های روانشناسی را نیز برای تشخیص شرایطی مانند ADHD یا ناتوانی‌های یادگیری انجام می‌دهند که می‌تواند به پشتیبانی آموزشی و رشدی بیشتر کمک کند.

چه زمانی یک روانپزشک انتخاب کنیم؟

اگر علائم سلامت روان فرزند شما پیچیده و احتمالاً مرتبط با بیماری‌های عصبی یا ژنتیکی باشد، انتخاب یک روانپزشک ممکن است ضروری باشد. اگر فرزند شما برای مدیریت دارو به ارزیابی روانپزشکی نیاز دارد، یا اگر با اختلالات شدیدتر سلامت روان مواجه است، مشارکت روانپزشک می‌تواند بسیار مفید باشد.

آموزش پزشکی آنها به آنها اجازه می‌دهد تا بر دارودرمانی نظارت داشته باشند و آن را با مداخلات روان‌درمانی ادغام کنند و یک برنامه درمانی جامع ارائه دهند که تمام جنبه‌های سلامت کودک را در بر می‌گیرد. برخی از روانپزشکان هم درمان و هم مدیریت دارو را ارائه می‌دهند.

گزینه‌های مراقبت مشارکتی

گاهی اوقات، بهترین رویکرد برای مدیریت سلامت روان کودک، شامل حضور همزمان یک روانشناس و یک روانپزشک است. این مدل مراقبت مشارکتی تضمین می‌کند که به تمام جنبه‌های رفاه کودک رسیدگی شود. به عنوان مثال، یک روانپزشک ممکن است درمان پزشکی را مدیریت کند در حالی که روانشناس بر درمان‌های رفتاری و پشتیبانی تمرکز دارد. این کار گروهی می‌تواند به ویژه برای کودکانی که نیازهای پیچیده‌ای دارند، مؤثر باشد، جایی که دارو به تثبیت علائم کمک می‌کند و درمان به توسعه استراتژی‌های مقابله و مهارت‌های اجتماعی کمک می‌کند.

تأثیر بر پویایی خانواده

انتخاب بین روانشناس یا روانپزشک همچنین می‌تواند به تأثیر علائم کودک بر پویایی خانواده بستگی داشته باشد. روانشناسان اغلب برای بهبود ارتباطات، حل اختلافات و ایجاد محیط‌های حمایتی در خانه، از نزدیک با خانواده‌ها همکاری می‌کنند. آنها ممکن است استراتژی‌های فرزندپروری را ارائه دهند که برای تقویت رفتارهای مثبت و مدیریت چالش‌ها بسیار مهم است. روانشناسان همچنین اغلب مستقیماً با تیم‌های مدرسه همکاری می‌کنند. در همین حال، روانپزشکان ممکن است بیشتر بر نیازهای پزشکی فردی کودک تمرکز کنند، اما می‌توانند راهنمایی کنند که چگونه اعضای خانواده می‌توانند از درمان کودک حمایت کنند.

آیا لابیاپلاستی یا جوانسازی واژن برای شما مناسب است؟

۰ بازديد

 

 

زنانی که از اندازه، شکل، تقارن یا رنگ لابیاهای خود ناراضی هستند، کاندیدای لابیاپلاستی هستند. لابیاپلاستی برای زنانی مناسب است که به دلیل بزرگی لابیاها دچار ناراحتی یا سوزش می‌شوند. زنانی که اهداف واقع‌بینانه‌ای برای لابیاپلاستی دارند، کاندیدای بسیار خوبی هستند.

داوطلبان باید به رعایت دستورالعمل‌های پس از عمل، از جمله اجتناب از فعالیت‌های بدنی مانند رابطه جنسی در طول دوره بهبودی، متعهد باشند. داوطلبان باید سالم باشند و بلوغ را پشت سر گذاشته باشند. بهترین داوطلبان برای لابیاپلاستی، کسانی هستند که به وزن ایده‌آل خود رسیده‌اند و در آینده نزدیک قصد بارداری ندارند.

مشاوره لابیاپلاستی و جوانسازی واژن

در طول مشاوره اولیه شما با دکتر جنا بورژوا، جراح پلاستیک دارای مجوز از انجمن جراحان پلاستیک بورژوا در باتون روژ، لوئیزیانا، او سلامت کلی شما را ارزیابی می‌کند، سابقه پزشکی شما را بررسی می‌کند، دستگاه تناسلی خارجی شما را معاینه می‌کند، برای پرونده پزشکی شما عکس می‌گیرد و در مورد خطرات و عوارض احتمالی جراحی لابیاپلاستی صحبت می‌کند تا مطمئن شود که شما به درستی از آنچه انتظار دارید آگاه هستید.

او همچنین عکس‌های قبل و بعد از سایر بیمارانی که تحت عمل جراحی لابیاپلاستی قرار گرفته‌اند را بررسی خواهد کرد. این به شما کمک می‌کند تا درک واقع‌بینانه‌ای از نتایج ممکن از طریق این جراحی داشته باشید.

دکتر بورژوا به هرگونه نگرانی شما در مورد عمل لابیاپلاستی رسیدگی خواهد کرد. او یک برنامه جراحی ایجاد می‌کند، تاریخ عمل را تعیین می‌کند و دستورالعمل‌هایی را برای آماده‌سازی شما برای جراحی ارائه می‌دهد. او همچنین مروری بر روند بهبودی به شما ارائه می‌دهد تا بتوانید خود و برنامه‌تان را آماده کنید.

بیماران چه می‌گویند؟

دکتر بورژوا یک جراح برجسته است و من او را به همه توصیه می‌کنم. او دوستانه و مهربان است، وقت می‌گذارد تا مطمئن شود که شما تمام جنبه‌ها و جزئیات عمل خود را درک می‌کنید و باعث می‌شود در موقعیتی که طبیعتاً ناراحت‌کننده است، احساس راحتی کنید. کارکنان او بسیار دوستانه هستند و مطب او به راحتی قابل تماس و پاسخگویی به هرگونه سوال یا نگرانی است. روز جراحی و بهبودی من به لطف مراقبت دکتر بورژوا به راحتی و به راحتی گذشت. تنها پشیمانی من این است که زودتر با دکتر بورژوا تماس نگرفتم زیرا او فوق‌العاده است. من از نتایجم بسیار راضی‌تر هستم.

 

در طول لابیاپلاستی چه انتظاری باید داشت؟

لابیاپلاستی در مرکز جراحی ما در باتون روژ انجام می‌شود. این عمل می‌تواند به تنهایی یا همراه با سایر عمل‌ها انجام شود. جراحی تحت آرام‌بخشی وریدی با بی‌حسی موضعی یا تحت بیهوشی عمومی همراه با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. بی‌حسی موضعی این عمل را برای بیمارانی که در طول جراحی حداقل ناراحتی را دارند یا اصلاً ناراحتی ندارند، بسیار راحت می‌کند.

طول مدت عمل بسته به میزان بافتی که قرار است برداشته شود، از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است، اما معمولاً یک ساعت یا کمتر است. دکتر بورژوا می‌تواند پس از مشاوره، زمان تقریبی را در اختیار شما قرار دهد. لابیاپلاستی به صورت سرپایی انجام می‌شود.

تکنیک‌ها و رویکرد جراحی

تکنیک‌های مختلفی برای تغییر شکل لابیا مینور وجود دارد. دکتر بورژوا آناتومی هر بیمار را ارزیابی می‌کند تا از تکنیک مناسب برای بهترین نتیجه زیبایی استفاده کند.

دکتر بورژوا هنگام انجام لابیاپلاستی نهایت دقت و مهارت را به کار می‌گیرد تا اطمینان حاصل کند که هر بیمار بهترین نتایج زیبایی ممکن را با کمترین میزان جای زخم ممکن دریافت می‌کند. علاوه بر بهبود عملکردی، بیماران اغلب لابیاهای کوچک خود را پس از عمل از نظر زیبایی نیز زیباتر می‌بینند.

بهبودی و ریکاوری پس از لابیاپلاستی

در طول دوره بهبودی پس از لابیاپلاستی، بیماران باید دستورالعمل‌های مراقبت‌های پس از جراحی دکتر بورژوا را به دقت رعایت کنند. این کار احتمال بروز هرگونه عارضه را به حداقل می‌رساند. کبودی و تورم وجود خواهد داشت اما جزئی است و با کمک استراحت و کمپرس یخ قابل کنترل است.

بیماران برای استراحت و بهبودی نیاز به مرخصی از محل کار دارند. آنها باید در طول دوره بهبودی از فعالیت‌های فیزیکی طاقت‌فرسا، از جمله ورزش، تمرینات سنگین و مقاربت، خودداری کنند.

ممکن است برای نظارت بر روند بهبودی بیمار، قرار ملاقات‌های بعدی تعیین شود. نتایج جراحی لابیاپلاستی نیز ارزیابی خواهد شد. در صورت مشاهده هرگونه عارضه غیرمنتظره که بر ناحیه درمان تأثیر می‌گذارد، بیمار تشویق می‌شود با دکتر بورژوا تماس بگیرد.

هزینه جراحی لابیاپلاستی و جوانسازی واژن

هزینه جراحی لابیاپلاستی بیمار به برنامه درمانی و اهداف زیبایی بیمار بستگی دارد. قیمت کلی این عمل ممکن است تحت تأثیر عواملی مانند هزینه بیهوشی و کل زمان مورد نیاز برای انجام جراحی قرار گیرد.