روانشناسي

ممكن است سخت‌ترين بخش فرزندپروري باشد: يادگيري نحوه تنبيه كودكان.

همانطور كه همه والدين مي‌دانند يا مي‌دانند، تربيت فرزندان فقط به تغذيه، تعويض پوشك، شب‌هاي بي‌خوابي، خونريزي حساب‌هاي بانكي يا هرج و مرج عمومي نيست. اين در مورد تربيت آنها به عنوان انسان هاي ايمن، مهربان، محترم و سازنده است.

كلمه "انضباط" به معناي واقعي كلمه ريشه در كلمه لاتين disciplinare دارد كه به آن آموزش يا آموزش داده مي شود. والدين بايد رفتار خوب را به فرزندان خود بياموزند. اين اتفاق نمي افتد. و اين كار فوق العاده سختي است، به ويژه به اين دليل كه وقتي بچه ها بد رفتار مي كنند، مي تواند آخرين اعصاب والدين را تحت تأثير قرار دهد و باعث واكنش عصبانيت مانند فرياد زدن يا كتك زدن شود.

طبق يك بيانيه سياست ( نظم مؤثر براي تربيت كودكان سالم ) كه اخيراً توسط آكادمي اطفال آمريكا منتشر شده است، تكنيك‌هاي انضباطي «بيزاري» مانند فرياد زدن و كتك زدن ايده واقعا بدي هستند. نه تنها مطالعات نشان مي دهد كه آنها به خوبي كار نمي كنند، بلكه مي توانند اثرات منفي طولاني مدت داشته باشند.

مشكل انضباط بد

كودكاني كه مورد ضرب و شتم قرار مي گيرند در معرض خطر بيشتري براي رفتار پرخاشگرانه قرار دارند (كه تا حدي منطقي است، زيرا كتك زدن به كودكان مي آموزد كه در برخي شرايط كتك زدن اشكالي ندارد)، مشكلات سلامت رواني، خشونت شريك جنسي صميمي و سوء مصرف مواد. اگرچه برخي از اين موارد با اين واقعيت كه والديني كه مشكلات سلامت رواني دارند بيشتر كتك مي زنند مخدوش مي شود و داشتن والديني با مشكلات رواني كودكان را در معرض خطر انواع مشكلات قرار مي دهد، مطالعات نشان مي دهد كه تنبيه بدني مانند كتك زدن يك خطر مستقل است. عامل مشكلات در مسير

همين امر در مورد انضباط كلامي خشن نيز صدق مي كند. فكر مي كنم تقريباً همه والدين فرياد مي زنند. اما هنگامي كه به طور مداوم به عنوان نظم و انضباط استفاده شود، منجر به سلامت روان و مشكلات رفتاري براي كودكان مي شود. همچنين، مانند كتك زدن، به رابطه با كودك آسيب مي رساند. در مورد آن فكر كنيد: چه حسي براي كودك دارد وقتي شخصي كه در دنيا دوستش دارد و بيشتر به آن نياز دارد به او ضربه مي زند يا به او بد مي گويد؟

از آسيب ناشي از التهاب مزمن محافظت كنيد.

علم ثابت كرده است كه التهاب مزمن و با درجه پايين مي تواند به يك قاتل خاموش تبديل شود كه به بيماري هاي قلبي عروقي، سرطان، ديابت نوع 2 و ساير شرايط كمك مي كند. نكات ساده اي را براي مبارزه با التهاب و سالم ماندن از كارشناسان دانشكده پزشكي هاروارد دريافت كنيد.

بيشتر بدانيد 

مشاهده از خود در برابر آسيب التهاب مزمن محافظت كنيد.

اين بدان معنا نيست كه هر كودكي كه مورد كتك خوردن يا فرياد زدن قرار مي‌گيرد تا آخر عمر با مشكلاتي روبرو مي‌شود، همان‌طور كه بسياري از بزرگسالان خوش‌حال و خوش‌حال كه در كودكي مورد ضرب و شتم يا فرياد زدن قرار گرفته‌اند، اين را تاييد مي‌كنند. اما وقتي راه هاي بهتري براي انضباط وجود دارد، چرا ريسك كنيم؟

يك رويكرد بهتر به نظم و انضباط

راه بهتر براي نزديك شدن به نظم و انضباط، به روشي محبت آميز و فعالانه است . به جاي اينكه منتظر بمانيد تا فرزندتان آنها را بشكند و سپس واكنش نشان دهد، قوانين را زودتر آموزش دهيد - و تا مي توانيد مثبت و توانمند باشيد. در اينجا چند نكته وجود دارد:

• انتظارات واقع بينانه داشته باشيد. نوزادان گريه مي‌كنند، كودكان نوپا وارد كارهايي مي‌شوند كه نبايد انجام دهند، بچه‌هاي سن مدرسه گاهي براي جلوگيري از مشكلات دروغ مي‌گويند، و نوجوانان - خوب، آنها همه كارها را در حالي كه استقلال خود را ابراز مي‌كنند، انجام مي‌دهند. نه اين كه مجبور باشيد اين رفتارها را ناديده بگيريد يا از آن چشم پوشي كنيد (خب، ممكن است مجبور باشيد فقط با گريه يك نوزاد كنار بياييد، اين رفتار نادرست نيست)، اما درك مرحله اي كه فرزندتان در حين انضباط شما طي مي كند مهم است. در هر معاينه با پزشك اطفال، در مورد آنچه در آينده در رشد كودك خود انتظار داريد صحبت كنيد.
• محدوديت هاي واضحي تعيين كنيد. نه بايد به معناي نه باشد و بايد قوانين خانه و خانواده براي رفتار مهربانانه و ايمن وجود داشته باشد. هر خانواده قوانين كمي متفاوت خواهد داشت، اما آنها بايد به وضوح بيان شوند و براي همه شناخته شوند. نه تنها اين، بلكه در مورد قوانين بايد…
• مقاوم باش. اگر چيزي مجاز نيست، مجاز نيست. اگر گاهي به دليل خستگي محض تسليم شويد يا به اين دليل كه فوق العاده به آن قانون متعهد نبوديد، بچه‌ها فوراً اين كار را انجام مي‌دهند. اين بدان معني است كه شما بايد قوانين خود را با دقت انتخاب كنيد (يعني: نبردهاي خود را انتخاب كنيد).
• براي شكستن قوانين عواقب قابل پيش بيني و روشني داشته باشد. تذكر دادن به بچه‌ها مفيد است ("من تا سه مي‌شمارم، و نياز دارم كه متوقف شود وگرنه نتيجه‌اي خواهيم داشت"). نتيجه بايد چيزي باشد كه آنها دوست ندارند - فرستادن آنها به اتاقشان جايي كه با اسباب بازي ها بازي مي كنند ممكن است كار درستي نباشد. «تايم اوت» يكي از گزينه‌هايي است كه در آن كودك را براي هر سال يك دقيقه در مكاني خسته‌كننده قرار مي‌دهيد و با او ارتباط برقرار نمي‌كنيد. همچنين مي‌توانيد اسباب‌بازي‌ها يا امتيازات را برداريد.
• رفتار خوب را تقويت كنيد. جملاتي مانند "من دوست دارم وقتي تو..." يا "خيلي خوب بود كه اين كار را كردي!" يا "چون امروز خيلي خوب رفتار كردي، بيا امشب يك داستان اضافي بخوانيم." كودكان تحسين را دوست دارند و ممكن است وقتي ببينند كه ارزش آن را دارد رفتار خوبي از خود نشان دهند.
• مراقب نيازها و واكنش هاي خود باشيد. پدر و مادر شدن سخته گاهي اوقات والدين خودشان نياز به استراحت دارند. اگر احساس مي‌كنيد واقعاً ناراحت مي‌شويد، مطمئن شويد كه فرزندتان در جايي امن است و سپس كمي زمان بگذاريد تا آرام شود.

مبارزه با نظم و انضباط طبيعي است - هر پدر و مادري در مقطعي اين كار را انجام مي دهد. بنابراين هر زمان كه به كمك نياز داشتيد، كمك بخواهيد. پزشك اطفال شما مي تواند منبعي باشد، همانطور كه خانواده، دوستان و پزشكان سلامت رفتاري مي توانند منبع باشند. براي بزرگ كردن كودك نياز به دهكده است. همه گاهي به كمك نياز دارند

علائم

بي خوابي نوع خاصي از اختلال خواب است كه باعث ايجاد مشكلاتي در به خواب رفتن يا ماندن در خواب مي شود. اين مشكلات اغلب فقط چند شب طول مي كشد، اما در موارد ديگر ممكن است هفته ها يا ماه ها در يك زمان باقي بمانند. كودكان مبتلا به بي خوابي ممكن است به سختي به آرامش برسند و شب ها به خواب بروند، در طول شب مكرر از خواب بيدار شوند يا ممكن است صبح ها خيلي زودتر از آنچه كه بايد از خواب بيدار شوند. نداشتن خواب كافي مي تواند اثرات قابل توجهي هم بر روي كودك مبتلا و هم بر ساير اعضاي خانواده داشته باشد كه خواب آنها نيز اغلب مختل مي شود. مشكلاتي مانند خستگي در طول روز، تحريك پذيري، اضطراب، عدم تمركز و بيش فعالي مي تواند با مشكلات خواب مانند بي خوابي همراه باشد.

 

                      

بي خوابي - شب بي خوابي
 
 قبلي
 بعد

 
علل

گاهي اوقات بي خوابي با يك مشكل عاطفي مرتبط است. كودك شما ممكن است شب ها به سختي بخوابد زيرا او بيدار دراز كشيده و نگران چيزي است. مشكل مي تواند اختلاف با دوستان، مشكلات مربوط به تكاليف مدرسه يا حتي يك داستان ترسناك باشد كه آنها در اخبار ديده اند. كودكان اغلب نگران چيزهايي هستند كه براي بزرگترها چندان مهم به نظر نمي رسد، بنابراين بهترين راه براي فهميدن آنچه در ذهن آنهاست اين است كه در مورد آن با آنها صحبت كنيد.

ساير مسائلي كه مي‌تواند باعث بي‌خوابي شود عبارتند از: محيط خواب روشن، با صداي بلند يا در غير اين صورت مختل‌كننده و فقدان يك برنامه آرام‌بخش قبل از خواب. پرداختن به اين مسائل اغلب مي‌تواند به خواب راحت‌تر كودكان، نوجوانان يا حتي بزرگسالان كمك كند.

گاهي اوقات علت بي خوابي يك مشكل جسمي يا بيماري است. مسائلي مانند آپنه خواب يا ترس هاي شبانه مي تواند باعث شود كودك شما در طول شب از خواب بيدار شود و ممكن است دوباره به خواب رفتن براي او مشكل باشد. همچنين مي‌توان كودك شما را بيدار نگه داشت، زيرا درد يا ناراحتي ناشي از بيماري ديگري را تجربه مي‌كند، كه اگر خيلي جوان است يا در برقراري ارتباط مشكل دارد، ممكن است نتواند به شما بگويد. اگر علت زمينه‌اي وجود داشته باشد، براي رفع بي‌خوابي بايد شناسايي و درمان شود.
بي خوابي رفتاري دوران كودكي

نوزادان در فواصل زماني كوتاه مي خوابند و براي تغذيه مكرر از خواب بيدار مي شوند. همانطور كه آنها رشد مي كنند و شروع به خوردن غذاهاي جامد مي كنند، نوزادان نيازي به تغذيه در طول شب ندارند، اما همچنان عادت به بيدار شدن دارند، بنابراين بايد ياد بگيرند كه خود را آرام كنند و دوباره بخوابند. اينگونه است كه نوزادان براي مدت طولاني تري به خواب مي روند و در 9 تا 12 ماهگي بيشتر آنها در طول شب مي خوابند. اگر والدين هر بار كه كودكشان از خواب بيدار مي شود و گريه مي كند به او توجه كنند، كودك ياد نخواهد گرفت كه دوباره به خواب برود. در نهايت ياد مي‌گيرند كه از مادر يا بابا انتظار حضور داشته باشند، آنها را ببرند، به آنها غذا بدهند، تكانشان بدهند، تا زماني كه دوباره بخوابند. اين رفتار به زودي ريشه‌دار مي‌شود و سپس به آن بي‌خوابي رفتاري مي‌گويند. كودكان نوپا همچنين مي توانند قبل از خواب مقاومت نشان دهند، در به خواب رفتن و خواب ماندن مشكل داشته باشند، مگر اينكه توجه آنها جلب شود. ايجاد يك روال خوب قبل از خواب و عادات خواب خوب از همان ابتدا براي جلوگيري از مشكلات خواب در نوزادان و كودكان نوپا مفيد است. لطفاً به اطلاعات پيوست در مورد عادات خوب خواب نگاهي بيندازيد.
چه زماني بايد به پزشك مراجعه كرد

اگر بي خوابي طولاني مدت طول بكشد يا تأثير قابل توجهي بر روي كودك شما داشته باشد، بايد به پزشك مراجعه كنيد. كمبود خواب باعث مي شود كودكان احساس خستگي و ناراحتي كنند و همچنين مي تواند تمركز و عملكرد خوب در مدرسه را براي آنها دشوار كند. هنگامي كه يك مشكل خواب شروع به ايجاد اين نوع اثرات كرد، بايد برطرف شود. اگر خودتان قادر به حل آن نيستيد، ارزش آن را دارد كه وقت بگذاريد و از يك متخصص مشاوره بگيريد. شما مي توانيد نكاتي را در مورد ايجاد يك برنامه روتين موثر قبل از خواب و يك محيط خواب راحت دريافت كنيد. پزشك شما همچنين قادر خواهد بود هر گونه مشكل اساسي را كه مي تواند مسئول مشكلات خواب كودك شما باشد، شناسايي كند.
تشخيص و درمان

شناسايي علت بي خوابي مهم است، به خصوص اگر يك بيماري زمينه اي وجود داشته باشد كه نياز به درمان داشته باشد. پزشك ممكن است بخواهد علاوه بر پرسيدن در مورد الگوهاي خواب فرزندتان، معاينه فيزيكي انجام دهد يا آزمايشاتي را انجام دهد. در برخي موارد، ممكن است نياز به انجام مطالعه خواب باشد. اين شامل يك شب اقامت در يك كلينيك تخصصي خواب است.

هنگامي كه علت مشكل مشخص شد، مي توان راه حل مناسب را پيدا كرد. اگر كودك شما به دليل استرس يا نگراني مشكل خواب دارد، صحبت كردن از طريق اين احساسات اغلب مي تواند كمك كننده باشد. انجام برخي اقدامات عملي مانند دريافت كمك بيشتر در مدرسه در صورت نياز نيز مي تواند كمك كننده باشد.

ايجاد محيط مناسب براي خواب نيز مهم است. اتاق خواب كودك شما بايد فضايي تاريك، آرام و امن باشد كه در آن تا حد امكان كمتر حواس پرتي وجود داشته باشد. خلاص شدن از شر تلفن ها، رايانه ها و ساير صفحه نمايش ها بسيار مهم است. گاهي اوقات نور كم شب، مقداري موسيقي ملايم يا داشتن يك اسباب بازي آرامش بخش در رختخواب مي تواند كمك كننده باشد. همچنين بايد بررسي كنيد كه فرزندتان هنگام رفتن به رختخواب گرسنه، تشنه، خيلي گرم يا خيلي سرد نباشد. داشتن يك روال آرامش بخش قبل از خواب نيز مهم است. اين مي تواند شامل خواندن يا صحبت با هم، حمام كردن يا نوشيدن يك نوشيدني گرم باشد. زمان خواب بايد يك روال آرام، آرامش بخش و ثابت باشد.

والدين و مراقبين مسئوليت هدايت و ترويج راهبردهاي اجتماعي پذيري مثبت براي كودكان تحت مراقبت خود را دارند. اين فعاليت ها به عنوان نظم يا راهنمايي شناخته مي شوند - دو كلمه كه اغلب به جاي يكديگر در آموزش والدين استفاده مي شوند. نظم و انضباط به عنوان «آموزش و پرورش مستمر كه كنترل خود، خود هدايتي، شايستگي و مراقبت از ديگران را تسهيل مي‌كند» تعريف مي‌شود. [1] توصيه مي شود كه مراقبان از يك رويكرد انضباطي جامع براي هدايت رفتارهاي كودكان استفاده كنند.
پدر و مادري در كنار دخترشان كه در حال يادگيري دوچرخه سواري است قدم مي زنند
شكل 1. خانواده اي كه با حمايت به كودك دوچرخه سواري مي آموزد. (منبع عكس: Agung Pandit Wiguna، Pexel License)

مراقبان بايد به طور فعالانه به كودكان بياموزند كه چگونه رفتارهاي خود را با استفاده از راهبردهاي مناسب سن و رشد تنظيم كنند كه باعث افزايش:

     روابط مثبت، حمايتي و پرورش دهنده مراقب و كودك،
     ايمني، دوام و ثبات،
     الگوهاي رفتاري قابل قبول با حذف تقويت‌كننده‌ها براي حذف رفتارهاي نامطلوب و ارائه تقويت‌هاي مثبت براي تقويت رفتارهاي مطلوب.
     مهارت هاي عملكردي شناختي، اجتماعي-عاطفي و اجرايي.

براي دستيابي به نتايج مطلوب، همه مولفه‌هاي فوق بايد به‌طور پيوسته و به‌صورت فردي براي هر كودك، و در چارچوب دوران جواني، احساس دوست‌داشتن، امنيت و امنيت به خوبي عمل كنند. راهبردهاي توصيه شده براي تربيت كودك در صفحات آينده تشريح شده است.