زندگي به عنوان يك روانپزشك عمومي 

براي موفقيت به دانش دقيق آناتومي، فارماكولوژي، فيزيولوژي و روانپزشكي و همچنين توانايي درك عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت روان بيمار  نياز داريد .براي ارتباط با روانپزشك خوب در تهران كليك كنيد

اختلالات رايج سلامت روان كه شما درمان مي كنيد عبارتند از: 

• اختلالات خلقي مانند افسردگي و اختلال دوقطبي 
• روان پريشي شامل اسكيزوفرني، اختلال اسكيزوافكتيو و اختلال دوقطبي با علائم روان پريشي 
• اختلالات اشتها 
• اختلالات اضطرابي و فوبيا 
• اختلال وسواس فكري عملي 
• سوء مصرف مواد مخدر و الكل، از جمله روان پريشي در ارتباط با مصرف مواد 
• اختلال استرس پس از سانحه 
• اختلالات ارگانيك مانند زوال عقل 
• اختلالات شخصيتي 

براي موفقيت نقش شما، توانايي ايجاد يك اتحاد درماني مشترك با بيمار است. اين شامل كار شما به عنوان بخشي از يك تيم چند رشته اي از متخصصان مي شود. از شما انتظار مي رود كه با استفاده از مهارت هاي درماني خود براي مشاركت دادن بيمار و ايجاد يك مسير سازنده براي بهبودي، نقش رهبري را در ايجاد برنامه مديريت استراتژيك براي بيمار به عهده بگيريد. 

نقش شما متنوع و جذاب خواهد بود. شما بايد هم در رويكردهاي دارويي و هم در رويكردهاي غيردارويي مهارت بالايي داشته باشيد. درماني كه شما توصيه مي كنيد اغلب تركيبي از استفاده از دارو و مداخلات رواني و اجتماعي است.  

بيشتر كارهاي شما در يك محيط اجتماعي ارائه مي شود، اما شما همچنين كلينيك هاي بيمارستاني را اداره مي كنيد و از بيماران در بخش هاي بيمارستان و واحدهاي تخصصي مراقبت مي كنيد.  

چقدر مي توانم درآمد داشته باشم؟ 

هنگامي كه آموزش پايه خود را بعد از دانشكده پزشكي شروع كنيد، ابتدا حقوق دريافت خواهيد كرد . حقوق پايه از 29384 پوند تا 34012 پوند متغير است. هنگامي كه آموزش تخصصي خود را به عنوان يك روانپزشك عمومي استخدام شده توسط NHS شروع مي كنيد، مي توانيد انتظار داشته باشيد كه حداقل 40257 پوند حقوق دريافت كنيد كه مي تواند به عنوان مشاور بين 84559 پوند تا 114003 پوند افزايش يابد. 

در مورد مزايا چطور؟ 

• يك تفاوت ايجاد كن 
• كار منعطف و پاره وقت 
• درآمد بالا در اوايل كار شما   
• در هر كجاي دنيا كار كنيد   
• طرح بازنشستگي عالي 
• حق تعطيلات خوب 
• تخفيف NHS در مغازه ها و رستوران ها 

مهارت هاي ضروري 

• مهارت هاي ارتباطي عالي براي مديريت طيف گسترده اي از روابط با همكاران، بيماران و خانواده هاي آنها  
• انعطاف پذيري عاطفي، خلق و خوي آرام و توانايي خوب كار كردن تحت فشار  
• كار تيمي و ظرفيت رهبري تيم هاي چند رشته اي  
• مهارت هاي حل مسئله و تشخيص  
• توانايي سازماني برجسته و مهارت هاي تصميم گيري موثر  
• مديريت زمان و منابع درجه يك به نفع بيماران  

شرايط ورود 

اولين قدم شما دانشكده پزشكي است. به طور معمول، شما به GCSE عالي و سه مدرك A يا A* در سطح A از جمله شيمي براي يك مدرك كارشناسي پنج ساله در پزشكي نياز داريد. بسياري از دانشكده هاي پزشكي نيز براي زيست شناسي درخواست مي كنند و برخي ديگر ممكن است به رياضيات يا فيزيك نياز داشته باشند.   

اگر قبلاً مدرك داريد، مي توانيد براي دوره فوق ليسانس چهار ساله در رشته پزشكي تحصيل كنيد.  

شما بايد يك مصاحبه و آزمون پذيرش را پشت سر بگذاريد. از شما خواسته مي شود كه نشان دهيد چگونه ارزش هاي NHS مانند شفقت و احترام را نشان مي دهيد.  

برخي از دانشكده هاي پزشكي به دنبال استخدام تركيبي از دانشجويان با زمينه ها و مناطق جغرافيايي مختلف هستند، بنابراين پيشينه تحصيلي و اقتصادي و شرايط خانوادگي شما مي تواند بخشي از درخواست شما در نظر گرفته شود. 

"درماني كه من انجام مي دهم تركيبي از دارو درماني و گفتار درماني مانند درمان شناختي رفتاري (CBT) است. بيماران اغلب مي گويند كه اين فرصت را پيدا مي كنند تا در مورد مسائل مربوط به سلامت روان خود با فردي كه بدون قضاوت گوش مي دهد صحبت كنند، چيزي است كه به آنها كمك مي كند تا اكثر."

 

شانس من براي شروع كار در روانپزشكي عمومي چقدر است؟ 

تقريباً 2724 روانپزشك عمومي در NHS انگلستان مشغول به كار هستند. در سال 2020، 174 درخواست براي 155 محل آموزش تخصصي وجود داشت. 

چگونه روانپزشك عمومي شويم 

پس از دانشكده پزشكي، به برنامه پايه دو ساله پولي ملحق خواهيد شد كه در آن در شش مكان در تنظيمات مختلف كار خواهيد كرد.  

پس از برنامه پايه خود، مي توانيد براي آموزش تخصصي پولي براي تبديل شدن به يك روانپزشك عمومي درخواست دهيد كه حداقل شش سال طول مي كشد.  

ممكن است بتوانيد به صورت پاره وقت تمرين كنيد، مثلاً به دلايل سلامتي يا اگر مسئوليت هاي خانوادگي يا مراقبتي داريد. 

شغلي به عنوان روانپزشكي عمومي مي تواند شما را به جايي برساند 

سه تخصص فرعي شناخته شده در روانپزشكي عمومي بزرگسالان وجود دارد: 

• روانپزشكي رابط 
• روانپزشكي توانبخشي 
• روانپزشكي سوء مصرف مواد 

نحوه انتخاب اسباب بازي ها و مواد براي حمايت از رشد كودكان

برخي كودكان و به طور كلي برخي انسان‌ها به لحاظ شخصيتي كم حرف هستند. اين ويژگي ناشي از تفاوت‌هاي فردي است؛ در واقع نه ضعف محسوب مي‌شود و نه امتياز و مانند هر ويژگي شخصيتي اگر در محدوده متعادل باشند مي‌تواند منافعي براي فرد داشته باشد.

اما مشكل از جايي شروع مي‌شود كه والدين بخواهند اين ويژگي‌ها را با اعمال فشار يا تشويق تغيير دهند. اصرار به تغيير ويژگي‌هاي شخصيتي ذاتي در كودكان مي‌تواند منجر به بروز آسيب‌هاي رواني در آن‌ها مي شود.

با وجود اين كه كم حرفي به تنهايي نشان‌دهنده اختلال نيست اما مانند بسياري از ويژگي‌هاي ديگر (مانند پرحرفي، نق زدن كودكان، منظم بودن يا نبودن و ...) در صورت همراهي با برخي نشانه‌ ها و رفتارها مي‌تواند نشان‌دهنده يك اختلال باشد.

در واقع همانطور كه گاهي ويژگي كم حرفي در كودكان ممكن است به اشتباه به عنوان يك ضعف يا اختلال برداشت شود، در مواردي هم ممكن است به اشتباه برخي اختلالات به ويژگي‌هاي شخصيتي كودك از جمله كم حرفي نسبت داده شود.

به طور مثال كم صحبت كردن به خصوص در كودكان كم سن‌ مي‌تواند ناشي از مهارت‌هاي كلامي يا ارتباطي پايين باشد. درباره اين دسته از كودكان لازم است والدين با برخي اقدامات مهارت‌هاي كودك را ارتقا دهند. از جمله با ارتباطلات كلامي بيشتر با كودك و حضور روزانه و مستمر كودك در محيط‌هاي آموزشي تا فرزندشان در ارتباط با گروه زيادي از هم سن و سال‌ها قرار گيرد.

در مواردي ديگر ممكن است اختلالاتي مانند افسردگي يا اضطراب به اشتباه از طرف اطرافيان به ويژگي‌هاي شخصيتي كودك مانند كم حرفي نسبت داده شود. به طور مثال كودك نشانه‌هايي مانند اعتماد به ‌نفس پايين، بي‌انگيزگي، بي‌تفاوتي و نااميدي، دردهاي جسمي بدون دليل پزشكي و ... دارد. اين نشانه ها لازم است توسط روانشناس كودك بررسي شود.

كودكان چه كم حرف باشند چه نباشند اگر به طور ايده آل ارتباط عاطفي مثبتي با والدين داشته باشند مي‌توانند روزانه با والدين خود صميمانه گفت‌وگو كنند، مسائل و تجارب مهم عاطفي و هيجاني خود را با آن‌ها در ميان بگذارند و در مواقع نياز كمك، حمايت و همدلي والدين را بدون ترس درخواست كنند.

اگر چنين روندي در ارتباط والدين و كودكان وجود ندارد به دليل كم حرفي كودك نيست و در واقع به علت عدم وجود يك فضاي گرم و صميمانه در اين ارتباط است.

با وجود بهترين تلاش هاي والدين براي شناخت نوجوان خود، برخي اوقات به نظر مي رسد مشكلات نوجوان شان براي آنها غافلگير كننده است. در مواجهه با مشكلات رفتاري و هيجاني (مانند رفتارهاي پرخطر غير قابل كنترل) بايد حتماً از روانشناس متخصص كودك و نوجوان  كمك بگيريد. براي رزرو وقت مشاوره و ارزيابي كليك كنيد.

همچنين مي توانيد مهارت هاي فرزندپروري خود را با خواندن كتاب هاي روانشناسي در زمينه كودك و نـوجوان  يا حضور در كـارگـاه هاي فرزندپروري ارتقا دهيد 

در مهماني

براي ميزبانان ضروري است كه هنگام ورود و خروج از مهماني به همه مهمانان، از جمله والدينشان، يكي يكي احوالپرسي كنند. لوين مي‌گويد: «اگر [كودكان] به تنهايي نمي‌توانند اين كار را انجام دهند، بايد اين كار را همراه با والدين انجام دهند، مانند «ما خيلي خوشحاليم كه آمدي».

يك ميزبان خوب جشن تولد اجتماعي است و با همه در مي آميزد، به خصوص اگر كل كلاس دعوت شده باشد. او بايد به جاي چسبيدن به گروه اصلي خود متشكل از يك يا دو دوست، به همه سلام كند (حتي به بچه اي كه ممكن است بيني خود را بگيرد). اسپري مي‌گويد: «اين براي يك بزرگسال مانند عقل سليم به نظر مي‌رسد، اما براي يك كودك، [سخت است] كه از آن‌ها بخواهيم در مهماني با همه اجتماعي رفتار كنند، زيرا به ياد داشته باشيد، جشن تولد آنهاست و بچه‌ها بسيار خودمحور هستند.»

ممكن است ايجاد يك جدول صندلي كمك كند، اما مطمئن شويد كه دختر يا پسر تولد سر ميز نشسته است تا از هرگونه درگيري مهمانان كه مي گويند: "من مي خواهم كنار پسر/دختر تولد بنشينم" مفيد است.

اسپري همچنين توصيه مي كند كه كودكان نبايد با شكم خالي در جشن تولد خود حاضر شوند زيرا هميشه مشخص نيست كه غذا چه زماني سرو مي شود. آخرين چيزي كه هر كسي مي خواهد ميزباني است كه "گرسنه" باشد. اسپري مي‌گويد: «اگر مي‌خواهيد مهماني موفقي داشته باشند، آنها را زماني مي‌فرستيد كه هوس و گرسنه نباشند و بيايند و غذا بخواهند».

وقتي زمان باز كردن هدايا فرا مي رسد، بسيار مهم است كه كودك تولد بداند چگونه مهربان باشد و اگر هديه اي را دوست نداشته باشد، احساسات مهمانانش را جريحه دار نكند. لوين توصيه مي كند براي جلوگيري از آسيب رساندن به احساسات ديگران، درب هديه را براي بعد از مهماني ذخيره كنيد.
 

بعد از مهماني

وقتي مهماني تمام شد، بسيار مهم است كه پسر تولد شخصا از همه كساني كه جشن را ممكن كردند، از جمله كارمندان محل برگزاري جشن تولد، نوازندگان، دلقك‌ها، و هر مجري ديگر - از همه كساني كه براي برگزاري جشن وقت گذاشتند تشكر كند. خاص لوين مي‌گويد: «گاهي اوقات در اين دنياي سريع، والدين مي‌توانند فراموش كنند كه به فرزندان خود [قدردان بودن] را ياد بدهند يا به آنها يادآوري كنند. "تا زماني كه در واقع غرق شود ثابت است."

پس والدين از چه زماني بايد به فرزندان خود آموزش اخلاق خوب را آغاز كنند؟ هنگامي كه آنها جوان هستند، اسپري، دي ميشونت و لوين موافق هستند، حتي از زماني كه يك كودك متولد مي شود. اسپري مي‌گويد: «من فكر مي‌كنم ما بزرگسالان وظيفه داريم به آنها آموزش دهيم، و بهترين راه براي آموزش اين است كه الگوي خوبي باشيم، و ما در واقع يك الگوي خوب از بدو تولد فرزندانمان هستيم.»

برخي از كودكاني كه مشكلات زباني دارند در دوران نوزادي به اندازه سايرين غرغر نمي كنند. اگر نگران اين هستيد كه فرزندتان به اندازه كافي غرغر نمي كند، در اينجا چند نكته وجود دارد كه بايد امتحان كنيد.

• تماس چشمي برقرار كنيد.  تماس چشمي هميشه در رشد زبان مهم است.  اگرچه برخي از آنها براي نوزادان بسيار پيچيده خواهند بود. با يك نوزاد، كودك خود را نزديك نگه داريد تا رو در رو باشيد. نوزادان از ابتدا بينايي و شنوايي محدودي دارند، بنابراين نزديك بودن آنها به شما به اين معني است كه مي توانند چهره شما را ببينند و صداهاي شما را تا حد امكان بشنوند. با يك كودك بزرگتر، ممكن است آنقدر زياد آنها را بلند نكنيد، اما تا جايي كه مي توانيد روي زمين مقابل آنها بنشينيد تا رو در رو باشيد.
• خودت غرغر كن  ممكن است براي شروع اين كار را كمي احمقانه احساس كنيد، اما آن را انجام دهيد! در حالي كه با كودكتان در ارتباط هستيد، خودتان رشته هاي احمقانه اي از صدا بسازيد. اگر انجام اين كار برايتان سخت است، سعي كنيد آن را به كارهاي روزمره متصل كنيد يا براي شروع يك كلمه واقعي ساده را تكرار كنيد. به عنوان مثال، در حالي كه به كودك خود شير مي دهيد، بگوييد "mumumumumum" يا هنگام بالا رفتن از پله ها بگوييد "up up up up up". اين به كودك شما نشان مي دهد كه چه كاري بايد انجام دهد.
• صداهاي احمقانه ديگري در بياوريد.  هر چيزي كه به كودك شما كمك مي كند صداهايي را كه دهان او يا ديگران مي توانند توليد كنند را كشف كند مفيد است. تمشك باد كن. هوا را به گونه هاي خود بمكيد و با دستان خود آن را له كنيد. بوسه بزن خميازه، سرفه، عطسه و خروپف ساختگي انجام دهيد. اگر فرزندتان علاقه نشان داد، دوباره اين كار را انجام دهيد. اگر نمي توانند براي شروع كپي كنند نگران نباشيد – بگذاريد از تماشاي شما لذت ببرند و ببينيد كه آيا به نحوي نشان مي دهند كه از آن لذت مي برند و مي خواهند شما دوباره اين كار را انجام دهيد. آيا آنها دست دراز مي كنند؟ خنده؟ طوري دهانشان را حركت دهند كه انگار مي خواهند كپي كنند؟
• صداهايي را كپي كنيد كه فرزندتان توليد مي كند.  اگر فرزندتان صدايي به شما داد، آن را كپي كنيد. سپس صبر كنيد و ببينيد آيا فرزند شما دوباره صدا مي كند يا خير. اين روند را تكرار كنيد و ببينيد كه آيا مي توانيد با فرزندتان يك مكالمه پرحرفي داشته باشيد يا خير. برخي از كودكان فقط يك يا دو تركيب هجا دارند كه در حرف زدن خود استفاده مي كنند. مثلاً من با چند نفر از بچه ها كار كرده ام كه فقط «ضحضه» مي گويند. اگر اينطور است، با كپي كردن آن شروع كنيد، اما سپس صداي پاسخ هاي خود را به تدريج تغيير دهيد (مثلاً "buhbuhbuhbuh"). باز هم، نگران نباشيد اگر فرزندتان نمي تواند اين را فوراً كپي كند - فقط سعي كنيد او را تشويق كنيد تا به شما گوش دهد.
• حركات ديگر را كپي كنيد.  فرزندتان را تشويق كنيد كه از حركات ديگر، نه فقط صداها، كپي كند. كف بزنيد، دست‌هايتان را روي زمين بزنيد، پا بزنيد، صورت‌ها را بكشيد، تكان دهيد. ببينيد آيا فرزندتان حركاتي كه شما انجام مي دهيد را كپي مي كند يا خير. از همان تكنيك كپي كردن حركات آنها نيز براي ايده دادن به آنها استفاده كنيد.
• از لحن اغراق آميز استفاده كنيد!  آن صداهاي بلندتر كه مردم براي صحبت با نوزادان استفاده مي كنند در واقع هدفي دارند! نوزادان و كودكان كوچك به تغييرات در زير و بمي به خوبي واكنش نشان مي دهند - تفاوت صدا به آنها كمك مي كند تا توجه كنند. احساس نكنيد كه مجبور هستيد هميشه اين كار را انجام دهيد، اما گاهي اوقات آن را امتحان كنيد و ببينيد آيا تفاوتي ايجاد مي كند يا خير!

مانند توسعه هر مهارتي، صبور باشيد، زمان مي برد. و مطمئن شويد كه با پاسخ مثبت به هنگام شنيدن صداي غرغر، فرزندتان را تشويق مي‌كنيد – اگر او واكنش خوبي نشان دهد، احتمالاً دوباره تلاش مي‌كند. موفق باشيد!

ممكن است سخت‌ترين بخش فرزندپروري باشد: يادگيري نحوه تنبيه كودكان.

همانطور كه همه والدين مي‌دانند يا مي‌دانند، تربيت فرزندان فقط به تغذيه، تعويض پوشك، شب‌هاي بي‌خوابي، خونريزي حساب‌هاي بانكي يا هرج و مرج عمومي نيست. اين در مورد تربيت آنها به عنوان انسان هاي ايمن، مهربان، محترم و سازنده است.

كلمه "انضباط" به معناي واقعي كلمه ريشه در كلمه لاتين disciplinare دارد كه به آن آموزش يا آموزش داده مي شود. والدين بايد رفتار خوب را به فرزندان خود بياموزند. اين اتفاق نمي افتد. و اين كار فوق العاده سختي است، به ويژه به اين دليل كه وقتي بچه ها بد رفتار مي كنند، مي تواند آخرين اعصاب والدين را تحت تأثير قرار دهد و باعث واكنش عصبانيت مانند فرياد زدن يا كتك زدن شود.

طبق يك بيانيه سياست ( نظم مؤثر براي تربيت كودكان سالم ) كه اخيراً توسط آكادمي اطفال آمريكا منتشر شده است، تكنيك‌هاي انضباطي «بيزاري» مانند فرياد زدن و كتك زدن ايده واقعا بدي هستند. نه تنها مطالعات نشان مي دهد كه آنها به خوبي كار نمي كنند، بلكه مي توانند اثرات منفي طولاني مدت داشته باشند.

مشكل انضباط بد

كودكاني كه مورد ضرب و شتم قرار مي گيرند در معرض خطر بيشتري براي رفتار پرخاشگرانه قرار دارند (كه تا حدي منطقي است، زيرا كتك زدن به كودكان مي آموزد كه در برخي شرايط كتك زدن اشكالي ندارد)، مشكلات سلامت رواني، خشونت شريك جنسي صميمي و سوء مصرف مواد. اگرچه برخي از اين موارد با اين واقعيت كه والديني كه مشكلات سلامت رواني دارند بيشتر كتك مي زنند مخدوش مي شود و داشتن والديني با مشكلات رواني كودكان را در معرض خطر انواع مشكلات قرار مي دهد، مطالعات نشان مي دهد كه تنبيه بدني مانند كتك زدن يك خطر مستقل است. عامل مشكلات در مسير

همين امر در مورد انضباط كلامي خشن نيز صدق مي كند. فكر مي كنم تقريباً همه والدين فرياد مي زنند. اما هنگامي كه به طور مداوم به عنوان نظم و انضباط استفاده شود، منجر به سلامت روان و مشكلات رفتاري براي كودكان مي شود. همچنين، مانند كتك زدن، به رابطه با كودك آسيب مي رساند. در مورد آن فكر كنيد: چه حسي براي كودك دارد وقتي شخصي كه در دنيا دوستش دارد و بيشتر به آن نياز دارد به او ضربه مي زند يا به او بد مي گويد؟

از آسيب ناشي از التهاب مزمن محافظت كنيد.

علم ثابت كرده است كه التهاب مزمن و با درجه پايين مي تواند به يك قاتل خاموش تبديل شود كه به بيماري هاي قلبي عروقي، سرطان، ديابت نوع 2 و ساير شرايط كمك مي كند. نكات ساده اي را براي مبارزه با التهاب و سالم ماندن از كارشناسان دانشكده پزشكي هاروارد دريافت كنيد.

بيشتر بدانيد 

مشاهده از خود در برابر آسيب التهاب مزمن محافظت كنيد.

اين بدان معنا نيست كه هر كودكي كه مورد كتك خوردن يا فرياد زدن قرار مي‌گيرد تا آخر عمر با مشكلاتي روبرو مي‌شود، همان‌طور كه بسياري از بزرگسالان خوش‌حال و خوش‌حال كه در كودكي مورد ضرب و شتم يا فرياد زدن قرار گرفته‌اند، اين را تاييد مي‌كنند. اما وقتي راه هاي بهتري براي انضباط وجود دارد، چرا ريسك كنيم؟

يك رويكرد بهتر به نظم و انضباط

راه بهتر براي نزديك شدن به نظم و انضباط، به روشي محبت آميز و فعالانه است . به جاي اينكه منتظر بمانيد تا فرزندتان آنها را بشكند و سپس واكنش نشان دهد، قوانين را زودتر آموزش دهيد - و تا مي توانيد مثبت و توانمند باشيد. در اينجا چند نكته وجود دارد:

• انتظارات واقع بينانه داشته باشيد. نوزادان گريه مي‌كنند، كودكان نوپا وارد كارهايي مي‌شوند كه نبايد انجام دهند، بچه‌هاي سن مدرسه گاهي براي جلوگيري از مشكلات دروغ مي‌گويند، و نوجوانان - خوب، آنها همه كارها را در حالي كه استقلال خود را ابراز مي‌كنند، انجام مي‌دهند. نه اين كه مجبور باشيد اين رفتارها را ناديده بگيريد يا از آن چشم پوشي كنيد (خب، ممكن است مجبور باشيد فقط با گريه يك نوزاد كنار بياييد، اين رفتار نادرست نيست)، اما درك مرحله اي كه فرزندتان در حين انضباط شما طي مي كند مهم است. در هر معاينه با پزشك اطفال، در مورد آنچه در آينده در رشد كودك خود انتظار داريد صحبت كنيد.
• محدوديت هاي واضحي تعيين كنيد. نه بايد به معناي نه باشد و بايد قوانين خانه و خانواده براي رفتار مهربانانه و ايمن وجود داشته باشد. هر خانواده قوانين كمي متفاوت خواهد داشت، اما آنها بايد به وضوح بيان شوند و براي همه شناخته شوند. نه تنها اين، بلكه در مورد قوانين بايد…
• مقاوم باش. اگر چيزي مجاز نيست، مجاز نيست. اگر گاهي به دليل خستگي محض تسليم شويد يا به اين دليل كه فوق العاده به آن قانون متعهد نبوديد، بچه‌ها فوراً اين كار را انجام مي‌دهند. اين بدان معني است كه شما بايد قوانين خود را با دقت انتخاب كنيد (يعني: نبردهاي خود را انتخاب كنيد).
• براي شكستن قوانين عواقب قابل پيش بيني و روشني داشته باشد. تذكر دادن به بچه‌ها مفيد است ("من تا سه مي‌شمارم، و نياز دارم كه متوقف شود وگرنه نتيجه‌اي خواهيم داشت"). نتيجه بايد چيزي باشد كه آنها دوست ندارند - فرستادن آنها به اتاقشان جايي كه با اسباب بازي ها بازي مي كنند ممكن است كار درستي نباشد. «تايم اوت» يكي از گزينه‌هايي است كه در آن كودك را براي هر سال يك دقيقه در مكاني خسته‌كننده قرار مي‌دهيد و با او ارتباط برقرار نمي‌كنيد. همچنين مي‌توانيد اسباب‌بازي‌ها يا امتيازات را برداريد.
• رفتار خوب را تقويت كنيد. جملاتي مانند "من دوست دارم وقتي تو..." يا "خيلي خوب بود كه اين كار را كردي!" يا "چون امروز خيلي خوب رفتار كردي، بيا امشب يك داستان اضافي بخوانيم." كودكان تحسين را دوست دارند و ممكن است وقتي ببينند كه ارزش آن را دارد رفتار خوبي از خود نشان دهند.
• مراقب نيازها و واكنش هاي خود باشيد. پدر و مادر شدن سخته گاهي اوقات والدين خودشان نياز به استراحت دارند. اگر احساس مي‌كنيد واقعاً ناراحت مي‌شويد، مطمئن شويد كه فرزندتان در جايي امن است و سپس كمي زمان بگذاريد تا آرام شود.

مبارزه با نظم و انضباط طبيعي است - هر پدر و مادري در مقطعي اين كار را انجام مي دهد. بنابراين هر زمان كه به كمك نياز داشتيد، كمك بخواهيد. پزشك اطفال شما مي تواند منبعي باشد، همانطور كه خانواده، دوستان و پزشكان سلامت رفتاري مي توانند منبع باشند. براي بزرگ كردن كودك نياز به دهكده است. همه گاهي به كمك نياز دارند

علائم

بي خوابي نوع خاصي از اختلال خواب است كه باعث ايجاد مشكلاتي در به خواب رفتن يا ماندن در خواب مي شود. اين مشكلات اغلب فقط چند شب طول مي كشد، اما در موارد ديگر ممكن است هفته ها يا ماه ها در يك زمان باقي بمانند. كودكان مبتلا به بي خوابي ممكن است به سختي به آرامش برسند و شب ها به خواب بروند، در طول شب مكرر از خواب بيدار شوند يا ممكن است صبح ها خيلي زودتر از آنچه كه بايد از خواب بيدار شوند. نداشتن خواب كافي مي تواند اثرات قابل توجهي هم بر روي كودك مبتلا و هم بر ساير اعضاي خانواده داشته باشد كه خواب آنها نيز اغلب مختل مي شود. مشكلاتي مانند خستگي در طول روز، تحريك پذيري، اضطراب، عدم تمركز و بيش فعالي مي تواند با مشكلات خواب مانند بي خوابي همراه باشد.

 

                      

بي خوابي - شب بي خوابي
 
 قبلي
 بعد

 
علل

گاهي اوقات بي خوابي با يك مشكل عاطفي مرتبط است. كودك شما ممكن است شب ها به سختي بخوابد زيرا او بيدار دراز كشيده و نگران چيزي است. مشكل مي تواند اختلاف با دوستان، مشكلات مربوط به تكاليف مدرسه يا حتي يك داستان ترسناك باشد كه آنها در اخبار ديده اند. كودكان اغلب نگران چيزهايي هستند كه براي بزرگترها چندان مهم به نظر نمي رسد، بنابراين بهترين راه براي فهميدن آنچه در ذهن آنهاست اين است كه در مورد آن با آنها صحبت كنيد.

ساير مسائلي كه مي‌تواند باعث بي‌خوابي شود عبارتند از: محيط خواب روشن، با صداي بلند يا در غير اين صورت مختل‌كننده و فقدان يك برنامه آرام‌بخش قبل از خواب. پرداختن به اين مسائل اغلب مي‌تواند به خواب راحت‌تر كودكان، نوجوانان يا حتي بزرگسالان كمك كند.

گاهي اوقات علت بي خوابي يك مشكل جسمي يا بيماري است. مسائلي مانند آپنه خواب يا ترس هاي شبانه مي تواند باعث شود كودك شما در طول شب از خواب بيدار شود و ممكن است دوباره به خواب رفتن براي او مشكل باشد. همچنين مي‌توان كودك شما را بيدار نگه داشت، زيرا درد يا ناراحتي ناشي از بيماري ديگري را تجربه مي‌كند، كه اگر خيلي جوان است يا در برقراري ارتباط مشكل دارد، ممكن است نتواند به شما بگويد. اگر علت زمينه‌اي وجود داشته باشد، براي رفع بي‌خوابي بايد شناسايي و درمان شود.
بي خوابي رفتاري دوران كودكي

نوزادان در فواصل زماني كوتاه مي خوابند و براي تغذيه مكرر از خواب بيدار مي شوند. همانطور كه آنها رشد مي كنند و شروع به خوردن غذاهاي جامد مي كنند، نوزادان نيازي به تغذيه در طول شب ندارند، اما همچنان عادت به بيدار شدن دارند، بنابراين بايد ياد بگيرند كه خود را آرام كنند و دوباره بخوابند. اينگونه است كه نوزادان براي مدت طولاني تري به خواب مي روند و در 9 تا 12 ماهگي بيشتر آنها در طول شب مي خوابند. اگر والدين هر بار كه كودكشان از خواب بيدار مي شود و گريه مي كند به او توجه كنند، كودك ياد نخواهد گرفت كه دوباره به خواب برود. در نهايت ياد مي‌گيرند كه از مادر يا بابا انتظار حضور داشته باشند، آنها را ببرند، به آنها غذا بدهند، تكانشان بدهند، تا زماني كه دوباره بخوابند. اين رفتار به زودي ريشه‌دار مي‌شود و سپس به آن بي‌خوابي رفتاري مي‌گويند. كودكان نوپا همچنين مي توانند قبل از خواب مقاومت نشان دهند، در به خواب رفتن و خواب ماندن مشكل داشته باشند، مگر اينكه توجه آنها جلب شود. ايجاد يك روال خوب قبل از خواب و عادات خواب خوب از همان ابتدا براي جلوگيري از مشكلات خواب در نوزادان و كودكان نوپا مفيد است. لطفاً به اطلاعات پيوست در مورد عادات خوب خواب نگاهي بيندازيد.
چه زماني بايد به پزشك مراجعه كرد

اگر بي خوابي طولاني مدت طول بكشد يا تأثير قابل توجهي بر روي كودك شما داشته باشد، بايد به پزشك مراجعه كنيد. كمبود خواب باعث مي شود كودكان احساس خستگي و ناراحتي كنند و همچنين مي تواند تمركز و عملكرد خوب در مدرسه را براي آنها دشوار كند. هنگامي كه يك مشكل خواب شروع به ايجاد اين نوع اثرات كرد، بايد برطرف شود. اگر خودتان قادر به حل آن نيستيد، ارزش آن را دارد كه وقت بگذاريد و از يك متخصص مشاوره بگيريد. شما مي توانيد نكاتي را در مورد ايجاد يك برنامه روتين موثر قبل از خواب و يك محيط خواب راحت دريافت كنيد. پزشك شما همچنين قادر خواهد بود هر گونه مشكل اساسي را كه مي تواند مسئول مشكلات خواب كودك شما باشد، شناسايي كند.
تشخيص و درمان

شناسايي علت بي خوابي مهم است، به خصوص اگر يك بيماري زمينه اي وجود داشته باشد كه نياز به درمان داشته باشد. پزشك ممكن است بخواهد علاوه بر پرسيدن در مورد الگوهاي خواب فرزندتان، معاينه فيزيكي انجام دهد يا آزمايشاتي را انجام دهد. در برخي موارد، ممكن است نياز به انجام مطالعه خواب باشد. اين شامل يك شب اقامت در يك كلينيك تخصصي خواب است.

هنگامي كه علت مشكل مشخص شد، مي توان راه حل مناسب را پيدا كرد. اگر كودك شما به دليل استرس يا نگراني مشكل خواب دارد، صحبت كردن از طريق اين احساسات اغلب مي تواند كمك كننده باشد. انجام برخي اقدامات عملي مانند دريافت كمك بيشتر در مدرسه در صورت نياز نيز مي تواند كمك كننده باشد.

ايجاد محيط مناسب براي خواب نيز مهم است. اتاق خواب كودك شما بايد فضايي تاريك، آرام و امن باشد كه در آن تا حد امكان كمتر حواس پرتي وجود داشته باشد. خلاص شدن از شر تلفن ها، رايانه ها و ساير صفحه نمايش ها بسيار مهم است. گاهي اوقات نور كم شب، مقداري موسيقي ملايم يا داشتن يك اسباب بازي آرامش بخش در رختخواب مي تواند كمك كننده باشد. همچنين بايد بررسي كنيد كه فرزندتان هنگام رفتن به رختخواب گرسنه، تشنه، خيلي گرم يا خيلي سرد نباشد. داشتن يك روال آرامش بخش قبل از خواب نيز مهم است. اين مي تواند شامل خواندن يا صحبت با هم، حمام كردن يا نوشيدن يك نوشيدني گرم باشد. زمان خواب بايد يك روال آرام، آرامش بخش و ثابت باشد.

والدين و مراقبين مسئوليت هدايت و ترويج راهبردهاي اجتماعي پذيري مثبت براي كودكان تحت مراقبت خود را دارند. اين فعاليت ها به عنوان نظم يا راهنمايي شناخته مي شوند - دو كلمه كه اغلب به جاي يكديگر در آموزش والدين استفاده مي شوند. نظم و انضباط به عنوان «آموزش و پرورش مستمر كه كنترل خود، خود هدايتي، شايستگي و مراقبت از ديگران را تسهيل مي‌كند» تعريف مي‌شود. [1] توصيه مي شود كه مراقبان از يك رويكرد انضباطي جامع براي هدايت رفتارهاي كودكان استفاده كنند.
پدر و مادري در كنار دخترشان كه در حال يادگيري دوچرخه سواري است قدم مي زنند
شكل 1. خانواده اي كه با حمايت به كودك دوچرخه سواري مي آموزد. (منبع عكس: Agung Pandit Wiguna، Pexel License)

مراقبان بايد به طور فعالانه به كودكان بياموزند كه چگونه رفتارهاي خود را با استفاده از راهبردهاي مناسب سن و رشد تنظيم كنند كه باعث افزايش:

     روابط مثبت، حمايتي و پرورش دهنده مراقب و كودك،
     ايمني، دوام و ثبات،
     الگوهاي رفتاري قابل قبول با حذف تقويت‌كننده‌ها براي حذف رفتارهاي نامطلوب و ارائه تقويت‌هاي مثبت براي تقويت رفتارهاي مطلوب.
     مهارت هاي عملكردي شناختي، اجتماعي-عاطفي و اجرايي.

براي دستيابي به نتايج مطلوب، همه مولفه‌هاي فوق بايد به‌طور پيوسته و به‌صورت فردي براي هر كودك، و در چارچوب دوران جواني، احساس دوست‌داشتن، امنيت و امنيت به خوبي عمل كنند. راهبردهاي توصيه شده براي تربيت كودك در صفحات آينده تشريح شده است.