روانکاوی درمانی و نظریه ای است که بر اساس ضمیر ناخودآگاه بنا شده است. هدف روانکاوی این است که ترس ها و درگیری های سرکوب شده را به ذهن خودآگاه بکشاند تا بتوان آنها را درمان کرد. برخی از تکنیک های مورد استفاده در روانکاوی عبارتند از تعبیر خواب و تداعی آزاد. زیگموند فروید برای اولین بار در پایان قرن نوزدهم روانکاوی را پذیرفت و از آن زمان تاکنون تکامل یافته است. بیایید به برخی از مؤلفه های روانکاوی نگاه کنیم.

ذهن ناخودآگاه

مقایسه ای که کلیشه ای است و در عین حال کاملاً ضمیر ناخودآگاه را توصیف می کند، مقایسه آن با کوه یخ است. نوک کوه یخ که از آب بیرون می آید بزرگ و قابل توجه است و این ضمیر خودآگاه شما شامل احساسات، خواسته ها و سایر باورهای قابل مشاهده شماست. با این حال، زیر آب، بخشی نادیده و حتی بزرگتر از کوه یخ، ضمیر ناخودآگاه، حاوی احساسات، باورها، صفات، خاطرات و سایر افکاری است که در ذهن خودآگاه وجود ندارد. علیرغم اینکه در اکثر شرایط قابل مشاهده نیست، ضمیر ناخودآگاه استاد عروسک است و به شدت بر نحوه عملکرد و تفکر شما تأثیر می گذارد.

فروید معتقد بود که ناخودآگاه وجود دارد، زیرا اگر آگاه باشد، شما را تهدید می کند یا به شما آسیب می رساند. به عنوان مثال، برخی از آسیب ها ممکن است ناخودآگاه باشد، و اگر آن را به خاطر داشته باشید، ممکن است به شما آسیب برساند.

چگونه ناخودآگاه به خودآگاه تبدیل می شود

راه های زیادی وجود دارد که ناخودآگاه می تواند به خودآگاه لغزش کند. گاهی اوقات از رویاها می آید. مواقع دیگر، از طریق لغزش های زبان به وجود می آید. به عنوان مثال، تمایلات جنسی اغلب از طریق لغزش زبان بیان می شود.

در مواقع دیگر، روانکاوی کلید بیرون کردن ذهن ناخودآگاه در فضای باز است. یکی از تکنیک هایی که فروید توسعه داد تداعی آزاد است.

تداعی آزاد شامل نشستن بیمار و هر چیزی که به ذهنش می رسد را به درمانگر می گوید. بیمار نباید هیچ فکری را سانسور کرده و در عوض تمام افکار خود را با درمانگر در میان بگذارد. این به درمانگر اجازه می دهد تا ببیند بیمار چگونه فکر می کند. نکته قضاوت درباره افکار نیست، بلکه در عوض کنجکاو باشید و خواسته های فرد را دریابید.

این بسیار آزاد است و هیچ یک از طرفین نمی دانند که چگونه پیش خواهد رفت. اغلب، درمانگر مضامین مختلف را بر اساس افکار به هم مرتبط می کند و در مورد خواسته های ناخودآگاه بیمار مفروضاتی می سازد. با این حال، هدف اصلی این است که بیمار خود را کشف کند و در مورد چیزهایی که باعث می‌شود او را تیک‌دار کند، اطلاعات بیشتری کسب کند.

اصطلاحات مربوط به روانکاوی 

روانکاوی از باورهای مختلفی تشکیل شده است که تکنیک ها را هدایت می کنند. موارد زیر همه ایده های مربوط به روانکاوی است.

کودکی فراموش شده

کسانی که روانکاوی می کنند بر این باورند که ویژگی ها و شخصیت افراد به ارث می رسد و آنچه در اوایل کودکی اتفاق می افتد در طول زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. این وقایع که در اوایل دوران کودکی اتفاق می‌افتند اغلب فراموش می‌شوند، اما می‌توانند شخصیت افراد را برای بهتر یا بدتر تغییر دهند. هر حادثه کوچکی که در کودکی دارید ممکن است شما را شکل دهد.

ناخودآگاه

ضمیر ناخودآگاه بسیاری از رفتارهایی را که ما داریم به نمایش می گذارد. بسیاری از ویژگی های شخصیتی شما ممکن است ناشی از تمایلات ناخودآگاه باشد که انگشت گذاشتن روی آنها سخت است. ممکن است بخواهید با مطالعه در مورد شخصیت خود بهتر درک کنید.

سرکوب

وقتی سعی می کنید ناخودآگاه را به خودآگاه بیاورید، مقاومتی وجود خواهد داشت. این افکار ناخودآگاه ممکن است به شکل خاطرات سرکوب شده ظاهر شوند. با مطالعه  روانشناسی سرکوب بیشتر در مورد این موضوع بیاموزید .

درگیری آگاهانه و ناخودآگاه

هر زمان که درگیری بین ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه خود را تجربه می کنید، ممکن است منجر به عوارض جانبی مانند افسردگی یا اضطراب شود.

افشاگری های ظریف

راه هایی وجود دارد که می توانید ناخودآگاه خود را ببینید. این ممکن است از طریق رویاها، لغزش های زبان، یا خاطرات زودگذر، از جمله رفتارهای دیگری باشد که نمی توانید توضیح دهید.

رهایی

بر اساس روانکاوی، شما می توانید قبل از استفاده از درمان برای حل امیال و خاطرات ناخودآگاه خود، خود را با آوردن ناخودآگاه به جلوی ذهن خود آزاد کنید.

انتقال

از انتقال به عنوان محور اصلی روانکاوی یاد می شود و دلیل خوبی هم دارد. این زمانی اتفاق می افتد که مراجع شروع به فرافکنی احساسات خود در مورد شخص دیگری به درمانگر می کند. در درمان بسیار رایج است و می تواند به شکل تجربیات مثبت، تجربیات منفی یا حتی احساسات جنسی مانند عاشق شدن به درمانگر باشد.

انتقال ممکن است یک تعارض در درمان باشد، اما می تواند تجربه را نیز افزایش دهد. بیایید به سه شکل انتقال نگاه کنیم.

• انتقال مثبت شامل در نظر گرفتن بخش های خوب روابط شما با درمانگر است. برای مثال، ممکن است با درمانگر خود به عنوان یک دوست خوب رفتار کنید و او را دوستی بدانید که بدون توجه به هر اتفاقی همیشه به شما گوش داده است.
• انتقال منفی شامل گرفتن احساسات منفی و قرار دادن آنها بر روی درمانگر است. به عنوان مثال، ممکن است درمانگر خود را به عنوان یک معلم آزاردهنده یا یک شخصیت معتبر دیگر تصور کنید که شما را درک نمی کند.
• انتقال جنسی بسیار جالب است. شما شروع به جذب درمانگر خود می کنید، چه جنسی باشد و چه عاشقانه. شما ممکن است احساسات خود را در مورد درمانگر خود از شخص دیگری که دوست دارید منتقل کنید.

یک شکل دیگر از انتقال وجود دارد به نام انتقال متقابل. این زمانی است که درمانگر احساسات خود را به مشتری فرافکنی می کند. درمانگر نیز مشکلات خود را دارد و انتقال متقابل می تواند نتیجه آن باشد.

اگر احساس می کنید در حال تجربه انتقال هستید، باید آن را با درمانگر در میان بگذارید. اعتراف کردن ممکن است خجالت آور باشد، اما باید برای کمک به پیشرفت درمانتان انجام شود.

نحوه عملکرد یک جلسه

وقتی به یک جلسه روانکاوی می روید، ممکن است چند بار در هفته حدود یک ساعت بروید. ویزیت مطب روانکاوی اغلب با کلیشه بیمار که روی کاناپه دراز کشیده و با درمانگر صحبت می کند که معمولاً دور از چشم است مطابقت دارد.

چیزی که می تواند درمان کند

روانکاوی می تواند بسیاری از مشکلات را درمان کند و برای موقعیت های مختلف مفید است. این موارد عبارتند از:

• اضطراب و افسردگی. در حالی که افسردگی شدید ممکن است به درمان های شدیدتری نیاز داشته باشد، ممکن است دلیل ناخودآگاهی وجود داشته باشد که چرا شما اینقدر مضطرب یا افسرده می شوید. با صحبت کردن با یک درمانگر، می توانید به انتها آن برسید.
• فوبیاها گاهی اوقات، فوبیای شما ممکن است ناشی از یک حادثه در دوران کودکی باشد و ممکن است به یاد نداشته باشید. روانکاوی می تواند دلیل فوبیای شما را دریابد و شما می توانید یاد بگیرید که چگونه بر آن غلبه کنید.
• مسائل مربوط به عزت نفس ممکن است یک خاطره ناخودآگاه در دوران کودکی شما وجود داشته باشد که باعث کاهش عزت نفس شده است. از والدینتان که شدیداً از شما انتقاد می کنند تا کسی که به شما توهین می کند، چند دلیل وجود دارد که ممکن است عزت نفس پایینی داشته باشید.
• تروما. تروما می تواند از راه های مختلفی رخ دهد. لزوماً نباید چیز بزرگی باشد. به عنوان مثال، زمین خوردن و صدمه زدن به خود در زمانی که خیلی جوان هستید می تواند یک ضربه ناخودآگاه باشد. یک درمانگر به عمق آسیب های شما می پردازد و به شما می آموزد که چگونه می توانید از آنها عبور کنید.
• مشکلات رابطه هر فردی ممکن است مشکل ازدواج یا مشکل خانوادگی داشته باشد و ممکن است دلیل ناخودآگاهی برای آن وجود داشته باشد. از یک مشاجره قدیمی گرفته تا مشکلی که در کودکی داشتید، درمانگر به شما کمک می‌کند این دلایل را در ذهن خود بیاورید و به شما اجازه می‌دهد که ببندید.
• رفتارهای خود ویرانگر اینها شامل اعتیاد، خطرات غیرضروری و سایر رفتارهایی است که مزایای زیادی ندارند. فهمیدن اینکه این رفتارهای خود تخریبی ناشی از چه چیزی است می تواند به شما در بهبود زندگی کمک کند.
• ناامیدی های جنسی رابطه جنسی پیچیده تر از آن چیزی است که فکر می کنید، و ناامیدی جنسی ممکن است ریشه در احساسات ناخودآگاه داشته باشد.

درمان زودهنگام کودک شما اغلب می تواند از مشکلات بعدی جلوگیری کند. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزند خود انجام دهید:

• تمام قرارهای ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان را نگه دارید.
• در صورت نیاز در خانواده درمانی شرکت کنید.
• با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان در مورد سایر ارائه دهندگانی که در مراقبت از فرزند شما مشارکت خواهند داشت صحبت کنید. فرزند شما ممکن است از تیمی شامل مشاوران، درمانگران، مددکاران اجتماعی، روانشناسان و روانپزشکان مراقبت دریافت کند. تیم مراقبت از کودک شما به نیازهای او و میزان جدی بودن اختلال بستگی دارد.
• در مورد اختلال سلوک فرزندتان به دیگران بگویید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و مدارس خود برای ایجاد یک برنامه درمانی همکاری کنید.
• برای پشتیبانی تماس بگیرید. ارتباط با سایر والدینی که فرزندی با اختلال سلوک دارند ممکن است مفید باشد. اگر احساس خستگی یا استرس می کنید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد یک گروه حمایتی برای مراقبان کودکان مبتلا به اختلال سلوک صحبت کنید.

برای ارتباط با روانپزشک کودک در سعادت اباد به سایت ویان مراجعه کنید

چه زمانی باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندم تماس بگیرم؟

اگر فرزند شما:

• نسبت به خود یا دیگران احساس افسردگی شدید، ترس، اضطراب یا خشم می کند
• احساس خارج از کنترل می کند
• صداهایی را می شنود که دیگران نمی شنوند
• چیزهایی را می بیند که دیگران نمی بینند
• 3 روز متوالی نمی توانید بخوابید یا غذا بخورید
• رفتاری را نشان می دهد که به دوستان، خانواده یا معلمان مربوط می شود و دیگران نسبت به این رفتار ابراز نگرانی می کنند و از شما می خواهند که کمک بخواهید.

نکات کلیدی در مورد اختلال سلوک در کودکان

• اختلال سلوک نوعی اختلال رفتاری است. زمانی است که کودک رفتار ضد اجتماعی دارد.
• هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی ممکن است نقش داشته باشند.
• کودکانی که سایر مشکلات سلامت روانی دارند بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند.
• علائم به 4 گروه اصلی تقسیم می شوند. آنها پرخاشگری، تخریب، فریبکاری و نقض قوانین هستند.
• درمانی که به کودک کمک می کند با دیگران تعامل بهتری داشته باشد درمان اصلی است. ممکن است برای مشکلات دیگر مانند ADHD نیاز به دارو باشد.

مراحل بعدی

نکاتی که به شما کمک می کند از بازدید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان بیشترین بهره را ببرید:

• دلیل بازدید و اتفاقی که می خواهید بیفتد را بدانید.
• قبل از بازدید، سؤالاتی را که می خواهید به آنها پاسخ دهید، یادداشت کنید.
• در ویزیت، نام تشخیص جدید و هر گونه دارو، درمان یا آزمایش جدید را یادداشت کنید. همچنین هر دستورالعمل جدیدی که ارائه دهنده شما برای فرزندتان به شما می دهد را یادداشت کنید.
• بدانید که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می شود و چگونه به کودک شما کمک می کند. همچنین بدانید که چه عوارضی دارد.
• بپرسید که آیا می توان وضعیت فرزندتان را به روش های دیگری درمان کرد.
• بدانید چرا یک آزمایش یا روش توصیه می شود و نتایج چه معنایی می تواند داشته باشد.
• بدانید که اگر فرزندتان دارو را مصرف نکند یا آزمایش یا روش را انجام ندهد، چه انتظاری دارید.
• اگر فرزندتان قرار ملاقات بعدی دارد، تاریخ، زمان و هدف آن ملاقات را یادداشت کنید.
• بدانید چگونه می توانید بعد از ساعات اداری با ارائه دهنده فرزندتان تماس بگیرید. اگر فرزندتان بیمار شود و سؤالی دارید یا نیاز به مشاوره دارید، این مهم است.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان های جایگزین

برای کمک به خودم چه کاری می توانم انجام دهم؟

علاوه بر جلسات مشاوره طلاق، کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به خود و محافظت از رفاه خود انجام دهید. و، اگرچه ممکن است نادیده گرفتن برخی از این پیشنهادات وسوسه انگیز باشد - این کار را نکنید! پیشنهادات ممکن است در واقع ناامیدی و اضطراب شما را کاهش دهند تا زمانی که بتوانید فرآیند غم و اندوه را کامل کنید و/یا به دنبال کمک حرفه ای باشید. توجه: اگر پدر و مادر هستید، به یاد داشته باشید که با مراقبت از خود، برای حمایت از فرزندان خود مجهزتر می شوید.

راه هایی که می توانید قبل، حین و بعد از طلاق به خودتان کمک کنید عبارتند از:

• ورزش منظم – یعنی پیاده روی سریع در اطراف محله یا رفتن به باشگاه
• خوردن منظم و انتخاب غذاهای مغذی
• با هدف هشت ساعت خواب هر شب
• وقت خود را با دوستان و خانواده سپری کنید که نسبت به شما حمایت می کنند و مثبت هستند
• درگیر شدن در فعالیت های آرامش بخش و لذت بخش که شما را پرورش می دهد - مانند خواندن، بافتن، نقاشی، و/یا آشپزی
• ابراز قدردانی از دیگران و احاطه کردن خود با افراد مثبت

گروه زیادی از افراد در سراسر جهان، به انواع اختلالات شخصیتی دچار هستند؛ بنابراین، می‌توان گفت که اختلالات شخصیتی، از شایع بیماری ها و اختلالات روانی جامعه محسوب می‌شود. با توجه به پیچیدگی و گستردگی معضلات شخصیتی، این گروه، دارای معضلات زیرمجموعه‌ای متعددی خواهد بود:

• اختلال شخصیت ضداجتماعی: این‌دست از افراد، مرتباً به قوانین، وجدان و احساسات، پشت می‌کنند و ممکن است علاوه بر عدم همدلی با سایر انسان‌ها، دائماً حق آن‌ها را نیز پایمال نمایند!

• معضل شخصیت اجتنابی: در پی دچار شدن به این اختلال، افراد دائماً فکر می‌کنند که در جامعه، پذیرفته نمی‌شوند؛ درنتیجه، همواره از اجتماع، دوری خواهند کرد.

• پارانوئید: نوعی دیگر از اختلال‌های شخصیتی است که بیمار نسبت به سایر افراد، حس بی‌اعتمادی خواهد داشت. حالت حاد این بیماری، بدین گونه خواهد بود که فرد، تمامی رفتارها و نیت‌های نزدیک‌ اشخاص زندگی خود را نیز، مخرب در نظر می‌گیرد؛ آن‌هم بدون ادله مناسب!

• اسکیزوئید: این افراد، با سرد شدن رابطه‌ها و رفتارشان، دوری از اجتماع را انتخاب می‌کنند؛ آن‌چنان‌که حتی ممکن است اشخاص مبتلابه اختلال اسکیزوئید، از داشتن رابطه با صمیمی‌ افراد زندگی خود نیز، لذت نبرند.

اختلال شخصیت مرزی، معضل شخصیت وابسته، شخصیت‌های نمایشی و خودشیفته، رفتار وسواسی-جبری، اسکیزوتایپال و...، همگی از زیرمجموعه‌های اختلالات شخصیتی به شمار می‌روند.

برای ارتباط با روانپزشک در سعادت آباد اینجا کلیک کنید.

افسردگی؛ در صدر شایع بیماری ها و اختلالات روانی

• حس نیاز به داروهای مسکن، آرامش‌بخش و یا مصرف الکل

• حس نارضایتی محض

• یأس و دل‌زدگی

• داشتن احساس باخت در افکار

• نگاه تماماً منفی به آینده

• تحریک‌پذیری بالا

• فقدان تمرکز کافی

• قائل نبودن ارزش کافی برای خود

• حس بیمارگونه

• خستگی مفرط

البته اختلالات افسردگی، گاهی در پی دچار شدن به یک بیماری سخت، پررنج و درد و لاعلاج، ممکن است سراغ افراد بیاید. فارغ از آن، حالات مختلف دیگری را نیز می‌توان برای اختلال افسردگی، در نظر داشت:

• افسردگی اساسی: به‌مرور، تمامی خوشی‌های روحی فرد و میل وی به انجام بسیاری از کارها (که سابقاً از آن‌ها لذت می‌برده است)، از بین می‌رود؛ بدین ترتیب، کاملاً به موجودی گوشه‌گیر، عصبی، تحریک‌پذیر و اندوهگین، تبدیل می‌شود.

• اختلالات افسردگی مزمن: این اختلال، با نام افسردگی مداوم نیز شناخته می‌شود که در کوتاه‌مدت، علائم محدود و ضعیفی دارد، اما به دلیل طولانی بودن فرآیند افسردگی مزمن، ممکن است وضعیت فرد درگذر زمان، روز‌به‌روز بدتر شود.

• معضل بی‌نظمی خلقی: نوعی از افسردگی پرخاشگرانه است که غالباً در دوران کودکی افراد، مشاهده می‌شود و رفتار خشن و تحریک‌پذیری بسیار بالا، از خصوصیات آن به شمار می‌آید.

اختلال نارسایی پیش از قاعدگی نیز، یکی از شایع بیماری ها و اختلالات روانی است که همواره می‌تواند افسردگی‌های شدید کوتاه، مقطعی و غیر مزمن را در بانوان به وجود بیاورد.

معضلات روانی مربوط به تغذیه و خوردن

یکی از شایع بیماری ها و اختلالات روانی قابل‌مشاهده در جامعه، به معضلات روانی مرتبط با تغذیه و غذا خوردن، مربوط می‌شود. جالب است بدانید که تشخیص این معضل (در انواع مختلف پرخوری یا بی اشتهایی عصبی)، برای افراد عادی، بسیار سخت خواهد بود. در بسیاری از موارد، افسردگی می‌تواند موجب ایجاد اختلالاتی در خوردن شود. همچنین، رژیم‌های غذایی سنگین و تغییر ناگهانی سیستم بیولوژیک بدن نیز، در این امر بی‌تأثیر نخواهد بود. برخی از اختلالات زیرمجموعه‌ای این گروه، عبارت‌اند از:

• اختلال پیکا: از جالب‌ و شایع بیماری ها و اختلالات روانی مربوط به غذا خوردن، می‌توان به اختلال پیکا اشاره نمود. با دچار شدن زنان باردار یا کودکان به این معضل، آن‌ها ممکن است هوس کنند که مواد غیرخوراکی (نظیر صابون، بنزین، خاک، رنگ و...) را مصرف کنند.

• بی اشتهایی عصبی: معمولاً افراد مبتلابه این اختلال، از افزایش وزنشان می‌ترسند؛ بنابراین، با مصرف کم‌ مقدار غذا، همواره وزن کمی دارند.

• پرخوری عصبی: این گروه از بیماران، ابتدا شدیداً غذا می‌خورند و سپس، می‌خواهند با انجام اقدامات جبرانی همانند، ورزش سنگین، تهوع عمدی و مصرف داروهای خاص، بار استرس خود را کم کنند.

• اختلالات نشخوار: در پی این اختلال عجیب، فرد، غذایی را که قبلاً جویده را به بیرون ریخته و دوباره آن را قورت خواهد داد!

معضلات مربوط به پرخوری بدون احساس جبران نیز، در خانواده اختلالات غذا خوردن، قرار داده می‌شوند.

اختلال دوقطبی؛ از شایع بیماری ها و اختلالات روانی

معمولاً از مهم‌ علائم دچار شدن افراد به مشکلات روانی دو قطبی، کاهش فعالیت و انگیزه و تغییر شدید رفتارهای روزمره فرد خواهد بود. مبتلایان به اختلالات دوقطبی، معمولاً 2 دوره مهم و متوالی را در پیش دارند:

• دوره شیدایی: برخلاف حالت افسردگی، سطح اکتیو بودن و انرژی افراد، در دوره شیدایی، بیشتر می‌شود. اگرچه داشتن انرژی مناسب، همیشه عادی به نظر می‌رسد؛ اما خانواده‌ها باید وجود رفتارهای شاخص دوره شیدایی، نظیر بیهوده چرخیدن، تحریک‌پذیر شدن، هذیان گفتن، حواس‌پرتی شدید و... را تشخیص دهند.

• دوره افسردگی: طی این دوره، فرد شدیداً دچار اندوه می‌شود. افراد در این دوره، میل بسیار پایینی برای انجام کلیه اقدامات خود دارند. داشتن حس غمگینی طولانی، احساس گناه و فکر به خودکشی، از دیگر ویژگی‌های بارز این دوره است.

همواره در لیست شایع بیماری ها و اختلالات روانی، به نام «اختلالات دو قطبی» برمی‌خوریم. حال بایستی بدانید که مطابق آمارهای جهانی، حدود هشتاد درصد دلیل ابتلا به این معضل، ژنتیکی، تشخیص داده‌شده است.

اسکیزوفرنی و دیگر معضلات روان‌پریشی

برخلاف پارانوئید، معضل روانی اسکیزوفرنی، یک اختلال مغزی سخت و چندلایه به شمار می‌رود. معمولاً افراد در سنین نوجوانی تا جوانی، به این معضل دچار می‌شوند و در ذهن خود، واقعیات را تحریف می‌کنند؛ بنابراین، نمی‌توانند به احساسات خود، غالب شوند و تفکر صحیحی داشته باشند. آمار تکان‌دهنده در این رابطه، نشان می‌دهد که تنها 20-30 درصد از این بیماران، دوره‌های کوتاه اسکیزوفرنی را تجربه می‌کنند؛ در میان باقی بیماران، با نوع حاد و مزمن روبه‌رو هستیم و ده درصد از این افراد دارای حالات مزمن نیز، نهایتاً به سمت خودکشی می‌روند!

به‌طورکلی، برای اسکیزوفرنی، علائم مختلفی مانند، توهم، کاهش انگیزه، عدم درک و تفکر صحیح نسبت به موضوعات و چالش‌های مختلف، عدم پذیرش واقعیات، گوشه‌گیری و...، ذکر می‌شود.

مشکلات روانی و اختلالات تجزیه‌ای

مجموعه اختلال‌های گسستی (تجزیه‌ای)، از دیگر موارد لیست شایع بیماری ها و اختلالات روانی محسوب می‌شود. بیمارانی که به آسیب‌های روانی تجزیه‌ای دچار می‌شوند، ممکن است با درصد بندی‌های مختلفی، از احساسات، هویت، تصورات مثبت و خاطرات خود، گسست پیدا کنند. در پی بروز این مشکل، معمولاً روانشناسان از دارو برای درمان بیمار خود استفاده نمی‌کنند؛ بلکه سعی می‌شود با جلسات تک‌نفره و گروهی، ارتباط مجدد و مستحکمی میان «فرد» و «خاطرات و تفکرات مثبت پیشین وی» به وجود بیاید.

چنانچه فرد با فاصله گرفتن از هویت خود، مرتباً خود را در یک‌سری رؤیاها و رخدادهای غیرواقعی ببیند، احتمالاً به اختلالات تجزیه‌ای دچار شده است. پارامترهایی نظیر فراموش نمودن هویت خود، فاصله از رؤیاهای مثبت، طی نکردن مسیر پیشرفت، افت شدید شخصیت، وارونه دیدن واقعیت‌ها، مشکل مدیریت احساس، فقدان تمرکز شدید، عدم ثبات در رفتارهای روزمره، عدم تعلق‌خاطر به خاطرات گذشته و هویت نزدیکان، باور نداشتن به واقعی بودن جهان، داشتن حس اجبار برای انجام برخی از امور روزمره و...، همگی از مهم‌ علائم اختلالات گسستی و معضلات هویت تجزیه‌ای محسوب می‌شوند.

جمع‌بندی

پرواضح است که هریک از شایع بیماری ها و اختلالات روانی، می‌توانند خطرات و اثرات ویژه‌ای را برای سلامتی انسان‌ها به دنبال داشته باشند؛ به‌خصوص که در برخی از موارد اختلالات، فرد نهایتاً به خودکشی فکر خواهد کرد. علاوه بر خطرات مرگ، بایستی توجه داشت که اختلالات روانی مزمن و غیر مزمن، همواره به‌طور بلندمدت و کوتاه‌مدت، بر روی آموزش، احساس همدلی و نوع‌دوستی، افزایش تعاملات، اجتماع‌پذیری، داشتن حس مثبت، ارائه خدمات صادقانه و...، تأثیر می‌گذارد.

کوکائین یک محرک قوی CNS (سیستم عصبی مرکزی) است. علائم مصرف کوکائین شامل کوتاه مدت، احساس سرخوشی شدید، افزایش انرژی، پرحرفی و بیش فعالی است.

برای ارتباط با   روانپزشک خوب در سعادت آباد تهران اینجا کلیک کنید.

برای جلوگیری از تجربه کاهش کک، مردم اغلب دارو را برای حفظ مقدار زیاد مصرف می کنند. متأسفانه، این رفتار مخاطره آمیز به طور قابل توجهی احتمال ایجاد وابستگی و اعتیاد به کوکائین را افزایش می دهد. همچنین می تواند منجر به علائم خطرناکی مانند افزایش ضربان قلب، آریتمی و غیره شود.

علائم کاهش کوکائین

کاهش کوکائین، که اغلب به عنوان تصادف کوکائین یا خماری کوکائین شناخته می شود، پس از از بین رفتن اثرات مصرف کوکائین رخ می دهد. در طی یک تصادف کک، افراد طیفی از علائم را تجربه می کنند که شدت آنها بسته به عوامل متعددی متفاوت است. 

در اینجا برخی از علائم رایج تصادف کوکائین آورده شده است:

• خستگی : یکی از علائم اولیه خستگی مفرط و بی حالی است. افراد ممکن است از نظر جسمی و روانی احساس خستگی کنند.
• افسردگی : کاهش کوکائین اغلب منجر به احساس غم و اندوه، ناامیدی و حتی افسردگی بالینی می شود . این افت عاطفی می تواند بسیار شدید باشد.
• افزایش اشتها : بسیاری از افراد در طول کاهش مصرف کوکائین، هوس شدید غذا را تجربه می کنند که منجر به پرخوری می شود.
• بی قراری : بی قراری و عدم توانایی در آرامش در این مرحله رایج است. افراد ممکن است احساس آشفتگی و اضطراب کنند.
• اختلالات خواب : بی خوابی یا اختلال در الگوهای خواب مکرر است و استراحت کافی را دشوار می کند.
• عصبانیت : برخی از افرادی که از کوکاکولا پایین می آیند ممکن است به راحتی عصبانی یا عصبانی شوند. تحمل استرس نیز معمولاً در طول کاهش کک کاهش می یابد.
• میل شدید : میل شدید به کوکائین بیشتر می تواند در طول دوره کاهش ادامه یابد، که می تواند به اعتیاد کمک کند.
• مه ذهنی : کوکائین می تواند علائم روانی ایجاد کند و در این مدت بر توانایی های شناختی تأثیر بگذارد. این می‌تواند منجر به مشکلاتی در تفکر واضح و تصمیم‌گیری در طول خماری کوک شود.
• رویاهای واضح : برخی از افراد گزارش می دهند که در طول سقوط، رویاهای واضح و اغلب ناراحت کننده دارند.
• کند شدن فعالیت : ممکن است افراد از نظر ذهنی و جسمی کند شده احساس کنند.

شدت و مدت این علائم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. کمک و حمایت حرفه ای می تواند به کسانی که با اعتیاد به کوکائین دست و پنجه نرم می کنند کمک کند. برنامه‌های درمانی می‌توانند به مدیریت مؤثر علائم کم‌دون کمک کرده و به سمت بهبودی کار کنند.

کاهش کوکائین چقدر طول می کشد؟

به طور کلی، مدت زمان کاهش کوکائین می تواند از ساعت ها تا چند روز ادامه داشته باشد. با این حال، برای مصرف کنندگان طولانی مدت کوکائین، علائم ترک کوکائین می تواند هفته ها یا حتی ماه ها پس از آخرین استفاده باقی بماند.

گفته می شود، مدت زمان کاهش کوکائین بسته به عوامل مختلفی متفاوت است. این عوامل عبارتند از دفعات مصرف، متابولیسم فرد و میزان مصرف کوکائین.

چگونه از کوکاکولا پایین بیایم

پایین آمدن از کوکائین می تواند چالش برانگیز باشد. علائم می تواند شامل افسردگی، خستگی، تحریک پذیری، افزایش اشتها و بی قراری باشد. در مرحله اول، مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراته بمانید زیرا مصرف کوکائین می تواند منجر به کم آبی بدن شود. خوردن وعده‌های غذایی متعادل می‌تواند به تثبیت سطح قند خون و کاهش برخی از خستگی‌های مرتبط با کم‌دون کمک کند.

در طول خماری کوکائین، استراحت کافی حیاتی است. سعی کنید خواب کافی داشته باشید تا به بهبودی بدنتان کمک کنید. علاوه بر این، انجام فعالیت های بدنی سبک مانند پیاده روی می تواند به تقویت خلق و خوی شما و کاهش بی قراری کمک کند.

تکنیک های کاهش استرس مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا را تمرین کنید تا ذهن خود را آرام کنید.

با دوستان یا اعضای خانواده تماس بگیرید که می توانند در این زمان چالش برانگیز از حمایت عاطفی برخوردار شوند.

متخصصان پزشکی می توانند برای مدیریت علائم ترک و رفع اعتیاد زمینه ای راهنمایی و دارو ارائه دهند.

به دنبال مشاوره پزشکی حرفه ای و درمان تخصصی اعتیاد برای خماری کک باشید. 

درمان خماری کوکائین

تجربه خماری کوکائین، که به عنوان کمون نیز شناخته می شود، می تواند ناراحت کننده باشد. در اینجا چند گزینه درمانی برای کمک به کاهش علائم و بهبود ایمن وجود دارد:

• هیدراتاسیون : برای مبارزه با کم آبی که یکی از عوارض جانبی رایج مصرف کوکائین است، مقدار زیادی آب بنوشید.
• غذای مغذی : برای بازیابی سطح انرژی و تثبیت قند خون، وعده های غذایی سالم و متعادل مصرف کنید.
• استراحت : خواب کافی داشته باشید تا به بدن شما اجازه ریکاوری و شارژ مجدد بدهد.
• کمک حرفه ای : کمک گرفتن از یک متخصص بهداشت روان که در زمینه اعتیاد تخصص دارد را در نظر بگیرید. آنها می توانند راهنمایی و پشتیبانی برای غلبه بر مصرف کوکائین ارائه دهند.
• گروه‌های حمایتی : پیوستن به گروه‌های پشتیبانی می‌تواند حسی از جامعه و درک را در حین کار برای بهبودی ایجاد کند.
• CBT (درمان رفتاری شناختی (CBT) : CBT  یک رویکرد درمانی بسیار موثر برای مقابله با اعتیاد است. می تواند به شما در شناسایی محرک ها و توسعه استراتژی های مقابله ای کمک کند.
• درمان تشخیص دوگانه : اگر در کنار اعتیاد به کوکائین، اختلالات سلامت روانی همزمان دارید، درمان تشخیص دوگانه می‌تواند به شما کمک کند.
• مشاوره فردی : جلسات مشاوره انفرادی می تواند به شما در کشف علل ریشه ای اعتیاد کمک کند.
• مصاحبه انگیزشی : این رویکرد درمانی می تواند انگیزه شما را برای تغییر رفتارهای اعتیادآور و تعهد به بهبودی افزایش دهد.
• خدمات مراقبت پس از درمان : پس از تکمیل درمان، پشتیبانی مداوم از طریق خدمات مراقبت های پس از آن می تواند به شما در حفظ هوشیاری و جلوگیری از عود کمک کند. 

طبق گفته موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یک اختلال مغزی است که با الگوی مداوم بی توجهی و/یا بیش فعالی-تکانشگری که در عملکرد یا رشد اختلال ایجاد می کند مشخص می شود. ADHD یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی است و می تواند تا دوران نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. سن متوسط ​​شروع 6 سالگی است و یک سوم کودکان مبتلا به ADHD تشخیص را تا بزرگسالی حفظ می کنند. این اختلال 11 درصد از کودکان آمریکایی 13 تا 18 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد. پسرها بیشتر از دختران در معرض خطر هستند.

بیش فعالی به این معناست که به نظر می رسد فرد دائماً یا بیش از حد در حال بی قراری، ضربه زدن و/یا صحبت کردن است، از جمله در موقعیت هایی که مناسب نیست. در بزرگسالان، ممکن است بیقراری شدید یا فرسودگی دیگران با فعالیت مداوم باشد.

تکانشگری به این معناست که شخص در لحظه دست به اقدامات عجولانه می زند بدون اینکه ابتدا به آنها فکر کند. این اقدامات ممکن است پتانسیل بالایی برای آسیب داشته باشد. علاوه بر این، آنها خواهان پاداش های فوری هستند یا در به تاخیر انداختن رضایت ناتوان هستند. یک فرد تکانشی ممکن است از نظر اجتماعی مداخله گر باشد و بیش از حد دیگران را قطع کند یا بدون در نظر گرفتن پیامدهای بلندمدت تصمیمات مهمی بگیرد.

بی توجهی و بیش فعالی / تکانشگری از رفتارهای کلیدی ADHD هستند. برخی از افراد مبتلا به ADHD فقط با یکی از رفتارها مشکل دارند، در حالی که برخی دیگر هم بی توجهی و هم بیش فعالی-تکانشگری دارند. اکثر کودکان دارای نوع ترکیبی ADHD هستند.

علائم و نشانه ها

داشتن مقداری بی توجهی، فعالیت حرکتی غیرمتمرکز و تکانشگری طبیعی است، اما برای افراد مبتلا به ADHD، این رفتارها شدیدتر است، بیشتر رخ می دهد و با عملکرد اجتماعی، مدرسه یا شغل آنها تداخل یا کاهش می دهد.

بی توجهی

افرادی که علائم بی توجهی دارند اغلب ممکن است:

• جزئیات را نادیده بگیرید یا از دست بدهید، در کارهای مدرسه، محل کار یا در حین فعالیت های دیگر اشتباه کنید
• در حفظ توجه در کارها یا بازی ها، از جمله مکالمات، سخنرانی ها یا مطالعه طولانی مشکل دارید
• به نظر می رسد وقتی مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهد
• دستورالعمل ها را دنبال نکنید و در انجام تکالیف مدرسه، کارهای خانه یا وظایف در محل کار یا شروع کار شکست بخورید، اما به سرعت تمرکز خود را از دست بدهید و به راحتی از مسیر خارج شوید.
• در سازماندهی کارها و فعالیت ها، مانند کارهایی که باید به ترتیب انجام دهید، مرتب نگه داشتن وسایل و وسایل، کار نامرتب و مدیریت ضعیف زمان، و عدم رعایت ضرب الاجل ها مشکل دارید.
• از کارهایی که مستلزم تلاش ذهنی مداوم است، مانند تکالیف مدرسه یا تکالیف درسی، یا برای نوجوانان و بزرگسالان، تهیه گزارش، تکمیل فرم‌ها یا مرور مقالات طولانی، اجتناب کنید یا از آنها متنفر باشید.
• از دست دادن چیزهایی که برای انجام وظایف یا فعالیت‌ها ضروری هستند، مانند وسایل مدرسه، مداد، کتاب، ابزار، کیف پول، کلید، کاغذبازی، عینک، و تلفن همراه
• به راحتی توسط افکار یا محرک های نامرتبط پرت شوید
• در فعالیت های روزانه مانند کارهای روزمره، انجام وظایف، تماس های تلفنی و قرار ملاقات ها فراموشکار باشید.
• بیش فعالی- تکانشگری

بیش فعالی – تکانشگری

افراد مبتلا به علائم بیش فعالی- تکانشگری اغلب ممکن است:

• در صندلی هایشان بی قراری می کنند و می پیچند
• در شرایطی که انتظار می رود نشسته بمانند، مانند کلاس درس یا دفتر، صندلی خود را ترک کنید
• در موقعیت‌هایی که نامناسب است یا در نوجوانان و بزرگسالان اغلب احساس بی‌قراری می‌کنند، بدوید یا به اطراف بروید یا بالا بروید.
• قادر به بازی یا سرگرمی های بی سر و صدا نباشید
• دائماً در حال حرکت یا «در حال حرکت» باشید، یا طوری رفتار کنید که انگار «با یک موتور هدایت می‌شود»
• بی وقفه صحبت کن
• قبل از اینکه سؤالی کامل شود، پاسخی را به زبان بیاورید، جملات دیگران را تمام کنید، یا بدون منتظر نوبت در مکالمه صحبت کنید.
• در انتظار نوبت او مشکل دارید
• برای مثال در مکالمات، بازی ها یا فعالیت ها، دیگران را قطع یا مداخله کنید

تشخیص ADHD نیاز به ارزیابی جامع توسط یک پزشک دارای مجوز مانند یک متخصص اطفال، روانشناس یا روانپزشک با تخصص در ADHD دارد. برای اینکه یک فرد تشخیص ADHD را دریافت کند، علائم بی توجهی و/یا بیش فعالی- تکانشگری باید مزمن یا طولانی مدت باشد، عملکرد فرد را مختل کند و باعث شود که فرد از رشد طبیعی برای سن خود عقب بماند. پزشک همچنین مطمئن خواهد شد که علائم ADHD به دلیل بیماری یا بیماری روانی دیگری نباشد. اکثر کودکان مبتلا به ADHD در طول سال های دبستان تشخیص داده می شوند. برای اینکه یک نوجوان یا بزرگسال تشخیص ADHD را دریافت کند، باید علائم قبل از 12 سالگی وجود داشته باشد.

علائم ADHD می تواند از 3 تا 6 سالگی ظاهر شود و می تواند تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. علائم ADHD ممکن است با مشکلات عاطفی یا انضباطی اشتباه گرفته شود یا در کودکان ساکت و خوش رفتار به طور کامل نادیده گرفته شود و منجر به تاخیر در تشخیص شود. بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده ممکن است سابقه عملکرد تحصیلی ضعیف، مشکلات در محل کار، و/یا روابط دشوار یا شکست خورده داشته باشند..برای ارتباط با بهترین دکتر درمان بیش فعالی در تهران با گروه ویان تماس بگیرید.

علائم ADHD می تواند در طول زمان با افزایش سن فرد تغییر کند. در کودکان خردسال مبتلا به ADHD، بیش فعالی- تکانشگری ممکن است غالب ترین علامت باشد. وقتی کودک به مدرسه ابتدایی می رسد، ممکن است نشانه بی توجهی بیشتر شود و باعث شود کودک از نظر تحصیلی دچار مشکل شود. در نوجوانی به نظر می رسد بیش فعالی کاهش می یابد و ممکن است بیشتر به صورت احساس بی قراری یا بی قراری ظاهر شود، اما بی توجهی و تکانشگری ممکن است باقی بماند. بسیاری از نوجوانان مبتلا به ADHD نیز با روابط و رفتارهای ضد اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. بی توجهی، بی قراری و تکانشگری تمایل دارد تا بزرگسالی ادامه یابد.