گفتگوی ملی در مورد سلامت روان در طول سال ها تغییر کرده است. سازمان‌هایی مانند اتحاد ملی برای بیماری‌های روانی (NAMI) سخت تلاش می‌کنند تا انگی را که زمانی وجود داشت، بشکنند. این بحث به دلیل افزایش بحران سلامت روان حتی رایج‌تر شده است .
و این پدیده به بزرگسالان محدود نمی شود - کودکان نیز با نرخ های شگفت انگیزی تحت تاثیر قرار می گیرند. همانطور که حوزه روانشناسی به تکامل خود ادامه می دهد، تمرکز فزاینده ای بر روانشناسی کودک به عنوان یک تخصص وجود دارد. اگر علاقه مند هستید که حرفه خود را وقف خدمت به رفاه ذهنی، عاطفی و جسمی کودکان جامعه خود کنید، به جای درستی آمده اید.
یک روانشناس کودک چه می کند و چرا چنین نقش مهمی در جامعه ایفا می کند؟ به خواندن این پاسخ ها و موارد دیگر ادامه دهید.
چرا روانشناسی کودک مهم است؟
انجمن روانشناسی آمریکا (APA) گزارش می دهد که تخمین زده می شود 20 میلیون جوان آمریکایی در حال حاضر مبتلا به اختلال سلامت روان هستند. اما اکثریت این جوانان هرگز کمک مناسبی از متخصصان سلامت روان دریافت نمی کنند .
بر اساس فهرست مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)، اختلالات اضطرابی و رفتاری از جمله شایع ترین شرایط سلامت روان هستند که در دوران کودکی قابل تشخیص هستند. برآوردهای زیر را در نظر بگیرید:
- 11.4 درصد (تقریباً 7 میلیون) از جوانان 3 تا 17 ساله تشخیص ADHD را دریافت کرده اند.
- 44.1 درصد از جوانان 3 تا 17 ساله مبتلا به ADHD یک مشکل رفتاری تشخیص داده شده دارند.
- 39.1 درصد از جوانان 3 تا 17 ساله مبتلا به ADHD اضطراب تشخیص داده اند.
این اعداد، هر دو یادداشت CDC و APA، در میان کودکان و جوانانی که در جوامع کم درآمد زندگی می کنند، بارزتر است. CDC گزارش می دهد که بیش از یک کودک از هر پنج کودکی که زیر سطح فقر فدرال زندگی می کنند، یک اختلال روانی، رفتاری یا رشدی دریافت کرده اند.
حامیان مراقبت از سلامت روان کودک معتقدند که همه جوانان حق سلامت و شادی دارند. در واقع، کیت میدلتون، کاترین، پرنسس ولز، گفت : "ننگ در مورد سلامت روان به این معنی است که بسیاری از کودکان کمکی را که به شدت به آن نیاز دارند، دریافت نمی کنند." او ادامه می دهد: "با کمک مناسب، کودکان فرصت خوبی برای غلبه بر مشکلات خود در حالی که هنوز جوان هستند دارند و می توانند آینده درخشانی را که شایسته آن هستند داشته باشند."
همچنین شایان ذکر است که اختلالات سلامت روان تنها عاملی نیستند که والدین و سرپرستان به دنبال کمک روانشناس کودک باشند. روانشناسان بالینی کودک طیف گسترده ای از مسائل مرتبط با هم که جوانان تجربه می کنند را درمان می کنند. اینها می تواند شامل آسیب پذیری های بیولوژیکی، مشکلات عاطفی و رشدی، نقص های شناختی، آسیب و از دست دادن، مشکلات مربوط به سلامتی و استرس باشد.
تأثیر روانشناسان کودک بر کودکان مبتلا به اوتیسم و معلولیت
روانشناسان کودک نقش مهمی در ارائه خدمات ارزیابی، تشخیص و مداخله ایفا می کنند تا به این کودکان کمک کنند تا رشد کنند و به پتانسیل کامل خود دست یابند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلاتی را در تعامل اجتماعی، ارتباط و رفتارهای تکراری تجربه کنند.
روانشناسان کودک که در کار با کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) تخصص دارند، از مداخلات مبتنی بر شواهد، مانند تحلیل رفتار کاربردی (ABA) و آموزش مهارت های اجتماعی برای مقابله با این چالش ها استفاده می کنند. آنها از نزدیک با خانواده ها و مربیان همکاری می کنند تا برنامه های درمانی فردی را ایجاد کنند که رشد اجتماعی و عاطفی کودک را ارتقا می دهد.
علاوه بر ASD، روانشناسان کودک با کودکانی که دارای ناتوانی های دیگری مانند ناتوانی های ذهنی، ناتوانی های یادگیری و تاخیر در رشد هستند نیز کار می کنند. آنها نقاط قوت و محدودیت های کودک را ارزیابی می کنند، به خانواده ها حمایت و راهنمایی می کنند و با سایر متخصصان برای ایجاد محیط های فراگیر و حمایتی برای کودک همکاری می کنند.
روانشناسان کودک همچنین نقش حیاتی در حمایت از حقوق و رفاه کودکان دارای معلولیت دارند. آنها ممکن است با مدارس و سازمان‌های اجتماعی کار کنند تا اطمینان حاصل کنند که این کودکان مسکن، خدمات حمایتی و فرصت‌های آموزشی مناسب دریافت می‌کنند.
یک روانشناس کودک چه می کند؟
به عنوان یک تخصص روانشناسی حرفه ای، APA می گوید روانشناسی کودک از دانش علمی برای ارائه خدمات روانشناختی به نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان در بافت اجتماعی آنها استفاده می کند. این تمایز از سایر زمینه‌های روانشناسی اهمیت دارد زیرا کودکان در توضیح چیزهایی که از سر می‌گذرند و تجزیه و تحلیل احساسات خود مشکل دارند. از دیدگاه والدین یا قیم، تعیین اینکه آیا رفتار کودک بخشی طبیعی از مرحله رشد است یا نشانه ای از یک نابهنجاری به همان اندازه دشوار است.
یک روانشناس کودک آموزش دیده است تا به مردم کمک کند تفاوت را درک کنند. متخصصان در این حوزه به نیازهای اساسی روانشناختی کودکان و چگونگی تأثیر خانواده و سایر زمینه های اجتماعی بر رشد آن ها پی می برند. آنها بر سه حوزه اصلی تمرکز می کنند:
- رشد جسمانی به توالی معمولی از رویدادها در توانایی‌های فیزیکی کودک اشاره دارد - چیزهایی مانند بالا گرفتن سر، غلت زدن، خزیدن، راه رفتن و دویدن. روانشناسان کودک می توانند به متخصصان اطفال در مشاهده رشد جسمانی کودک کمک کنند. تأخیر قابل توجه در رشد فیزیکی گاهی اوقات می تواند مسائل اساسی دیگری را آشکار کند که می توان در مراحل اولیه به آنها پرداخت.
- رشد شناختی فرآیندهای یادگیری و فکری کودک است. یادگیری زبان، حافظه، تصمیم گیری، حل مسئله و استفاده کودک از تخیل در این حوزه رشدی قرار می گیرد. این عوامل همگی می توانند بازتابی از ژنتیک کودک و محیط اطراف او باشند.
- رشد عاطفی همه چیز در مورد چگونگی احساس، درک و ابراز احساسات کودک است. عمیقاً با رشد اجتماعی گره خورده است، و در احساسات بسیار اساسی - شادی، خشم، غم و ترس - در میان کودکان خردسال بیان می شود. احساسات پیچیده تری مانند احساس گناه، اعتماد به نفس، امید و غرور با افزایش سن ظاهر می شوند. کمک به کودکان برای درک احساسات خود می تواند تأثیر قدرتمندی بر رشد کلی و مهارت های ارتباطی بعدی در زندگی داشته باشد.
علاوه بر این جنبه های رشدی، روانشناسان کودک همچنین به طیف گسترده ای از مسائل بهداشت روانی و مشکلات مرتبط با هم که ممکن است کودکان تجربه کنند، می پردازند. اینها می تواند شامل مشکلات رفتاری، آسیب و از دست دادن، مشکلات مربوط به سلامت، استرس و ناتوانی های شناختی باشد.
روانشناسان کودک از تکنیک های درمانی مختلف متناسب با نیازهای کودکان مانند بازی درمانی، درمان شناختی-رفتاری (CBT)، هنردرمانی و درمان به رهبری کودک استفاده می کنند. آنها محیطی امن و حمایت‌کننده ایجاد می‌کنند که در آن کودکان می‌توانند افکار و احساسات خود را کشف کنند، راهبردهای مقابله را توسعه دهند و راه‌های سالمی برای عبور از چالش‌های زندگی بیاموزند. آنها به ویژه در تشخیص زودهنگام ناهنجاری ها مهارت دارند. روانشناس کودکان همچنین می تواند به شناسایی ریشه های مشکلات رفتاری رایج کمک کند.
روانشناسی کودک چه تفاوتی با روانشناسی بزرگسال دارد؟
یکی از تفاوت های اساسی بین روانشناسی کودک و روانشناسی بزرگسالان، مرحله رشد افراد مورد مطالعه است. روانشناسان کودک با کودکانی کار می کنند که هنوز در مرحله رشد توانایی های شناختی و عاطفی خود هستند. آنها به کودکان در درک مراحل رشد و چگونگی کنار آمدن با این تغییرات رشدی به شیوه ای مناسب برای سن کمک می کنند. به همین دلیل است که تحصیلات روانشناس کودک با روانشناس بالینی عمومی متفاوت است. روانشناس کودکان باید مانند معلمان درک عمیقی از رشد کودک داشته باشد.
در مقابل، روانشناسان بزرگسال عمدتاً با افرادی کار می کنند که مراحل رشد خود را به پایان رسانده اند و با چالش های مختلفی روبرو هستند. آنها بر روی موضوعاتی مانند توسعه شغلی، پویایی روابط و رشد شخصی تمرکز می کنند. در حالی که روانشناسی کودک و روانشناسی بزرگسالان چارچوب‌های نظری و تکنیک‌های درمانی مشترکی دارند، اما از نظر تسهیل‌گری متفاوت هستند.